Aklın benliğin her şeyin onunlayken
Sürekli onu merak ederken nasıl üzgün mu hasta mı ağlıyor mu diye
Hani bu her şeyden bihaber hali var ya
Beni o kadar çaresiz hissettiriyor ki elimden hiçbir şey gelmiyor
Bekliyorum onu unutmayı veya o hiç gelmeyecek olan duyguların %1 gelme ihtimalini, bekliyorum.
Çok kötü bir şey yaşarsın lakin kimseye anlatamazsın. Sağa dönsen uçurum sola dönsen cehennem. içinde kalır bir şey de yapamıyorsundur ya sanırsam böyle.
her zaman ayrıldığımız yerde bu sefer tam anlamıyla "ayrıldık" orda ona dokunamamak onu son kez içine çekmek ama yapamamak. hayatımda hiç bu kadar çaresiz hissetmemiştim. gidiyorlar be azizim sonrasını düşünmeden.
Her şey bir an içinde olup bir anı kaplayınca olur. çaresiz anlar bir ana sığar ve insan ne hissedeceğini şaşırırmış gibi olur. Çaresizlik bir his olsa, hislerimden zeka umardım, yani saçma anlar ve olası bıkkınlıktır.
bir yakının öldüğü andır ölüme karşı durulamayacağını anlarsın ve çaresizliğin dibine inersin lan yine kaybettiğim yakınlarım geldi aklıma duygusallık kastık sabahın beşinde.
1) kaybettiğini anladığın andır.
2) korkuyla heyecan 2 si bir arada dır.
3) pişmanlık hissi yoğun dur.
4) kendinden nefret edersin.
5) eylemsizlik, yapabileceğin bir şey varsa da o an o psikoloji yle yapamazsın.
6) kendinle yüzleştiğin an dır.
7) umutsuzluğun var olan umudunuzu yendiği an dır.
8) pes etmektir.
9) beyninizin sizi yönettiği andır, negatif duyguların yoğun olduğu bir andır.
10) aslında herşeye rağmen hayata karşı mücadele ruhunuzu uyandırıp savaşmanız gerektiğini size hatırlatan andır.
insanın sınırlarını aşan olaydır çaresizlik. Ne yapacağını bilmediğinde çaresiz hissedersin. Nereye gideceğini bilemediğinde de öyle. Kimi seveceğini kimi sevmeyeceğini anlamadığında da. Güvenini kazanmış birinin insiyatiflerini kullandığını gördüğünde de. Örneğin terk edildiğinde de çaresiz kalırsın veya oyuncağının kırıldığında da hele de yeni bir oyuncak alınacak bir imkan yoksa. Yaşamın tam ortasında durduğunu ölümün yapacağın bir tercih ile sağlabileceğini bildiğinde çaresiz kaderini kabullenip boynunu büküp yürümeye devam ettiğinde de çaresizleşirsin.
Çok küçüğüm böyle 4-5 yaşlarında ilk kardeşim adını ben verdim "hasan"olsun dedim nerden geldiyse aklıma ölü doğdu annem ve babam geldi çocuk babamın kolunda böyle annem ağlıyor babam getirdi hiç unutmam çamaşır makinesinin üzerine koydu çocuğum ama anneme üzülüyorum bilmiyorum kardeşimin öldüğünü babaannem leğene sıcak su koydu yıkadı bi güzel onu dokunamadım korkudan zarar veririm diye belki bi ümit diye poposuna vurdu babaannem ama babaannem vurdukça annem daha çok üzüldü ağladı. Bi garip durumdu sonra babamla dedem aldı gitti mezarlığa gömmüşler.Şu zaman oldu bi kere gitmedim mezarına hayvanlık bende gidecem ama inşallah giderim.
