enis behiç koryürek'in bir şiiri. çanakkale şehitlerine ithaf edilmiş en samimi şiirlerdendir.
çanakkale şehitliği’nde
ey şimdi köyünden pek çok uzakta,
ey şimdi bir yığın kara toprakta
uyanmaz uykuya dalan yiğitler!
şehitlik sanını alan yiğitler!
yan yana dizilen mezarlarınız
zemine semavi iftihar olmuş
dünyaya kapanan nazarlarınız
tanrının mağfiret nuruyla dolmuş.
ne alçak görünür su fani hayat
baktıkça samimi uzletinize
bir anda coşarak ağlarım; heyhat!
günahkar gözyasım layık mı size?
hayır, sanmayın ki bu gözyaşlarım
kirletmek istiyor merkadinizi
ey benim kaybolan arkadaslarım
ben görmek isterim bir daha sizi.
lanet gözlerimde duran gölgeye ;
ağlarım bu gölge silinsin diye,
ah, o gölgedir ki hayata tapar ;
gözümüzün nurunu sizlere kapar ;
beni bir vefasız riyakar yapar!
rehberlerin canakkaleyi geçilmez kılan olayları anlatması birilerini rahatsız etmektedir. yetmemiş koca seyit'i unutturmaya çalışmaktadırlar.
olurda bu milletin kalbinden imanı söküp alırsanız bir daha destan yazamazsınız böyle biline.
