sen ki, a'sâra gömülsen taşacaksın... heyhât!
sana gelmez bu ufuklar, seni almaz bu cihât...
ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber,
sana âguşunu açmış duruyor peygamber.
okunurken en azından gözden birkaç damla yaş gelmeden bitirilemeyen şiirlerdendir. özellikle "vurulmuş tertemiz alnından" ile başlayan ve "kabir tasviri" içeren bölümü ile en son bölümleri derin duygu yüklüdür.
Her seferinde tüyleri diken diken eden inanılmaz bir şaheser. Bir dil ancak bu kadar güzel kullanılabilir, bir kahramanlık öyküsü ancak bu kadar güzel aniatılabilir. Ruhun şad olsun büyük şair.
"Bulutlar sarmıştı her yanı,
Kapkara bir geceydi,
Yağmur,bardaktan boşalırcasına,
Sağnak gibi yağıyordu,
Yedi düvelin gemilerinden yükselen,
Top,tüfek sesleri,
Her yanı inletiyordu, Mustafa Kemalin askerleri,
Aslanlar gibi dövüşüyordu,
Ve Çanakkale kahramanca,
Düşmana selam veriyordu,
Kükrüyordu tepeden, Mustafa Kemal,
Vatanıma ayak basacaksa düşman,
Yaşamanın ne gereği var,
En son nefer ölünceye kadar,
Dövüşeceksiniz aslanlar,
Görecek bütün dünya,
Ne aslanlar doğururmuş,
Emineler,Hatçeler,Ayşeler,Fatmalar..."
Ey bu topraklar için toprağa düşmüş asker!
Gökten ecdad inerek öpse o pak alnı değer!
Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor tevhidi,
Bedir'in aslanları, ancak bu kadar şanlı idi!
Yaralanmış tertemiz alnından, uzanmış yatıyor,
Bir hilal uğruna ya rab, ne güneşler batıyor!
