çanakkale savaşının nasıl kazanıldığına dair bir hikaye;*
savaş bittikten sonra bir ingiliz komutan * savaşı kazanan o muhteşem orduyu görmek istediğini mustafa kemal'e iletir. mustafa kemal bu isteği geri çevirmez ve özel davetlisi olarak komutanı çanakkale'ye çağırır. komutan gelir ve gördüğü manzara karşısında şok olur. askerlerin üzerlerindeki kıyafetler yırtık, zayfılıktan kemikleri sayılan askerler görür. bir tanesinin yanına gider ve adını sormak için elini askerin omzuna koyar. fakat asker öylesine bitkindir ki bir anda yere yığılıverir. komutan şok içerisindedir. nasıl olurda bu orduya yenildiklerine hayret eder. komutan mustafa kemal'in suratına şaşırmış gözlerle bakar. mustafa kemal yerde yatan askerin yanına eğilir, kulağına bir şeyler fısıldar. asker tekrar ayağa kalkar. bu sefer dimdiktir. az önce zayıflıktan kırılan, üstü başı perişan halde duran asker adeta yüz yıllık çınar ağacı gibi yerinden kımıldamaz. ingiliz komutan tekrar askerin omzuna dokunur. bu defa asker yerinden kımıldamaz bile. komutan çok şaşırır. mustafa kemal' e askere ne dediğini sorar. mustafa kemal paşa'nın cevabı kısa ve nettir: "ona senin düşman olduğunu söyledim."
işte türk askerinin ne durumda olursa olsun düşman karşısında gücünün son damlasına kadar nasıl savaştığının bir göstergesidir. türk askerinin böyle olduğu düşünülürse çanakkale'deki savaşların nasıl kazanıldığına şaşırmamak lazım.
çanakkale savaşı maalesef ki maalesef türk halkının üzerine atılan bir ateş topudur. alman emperyalizminin bir parçasının sonucudur. neden savaştaydık ki? ne işimiz vardı? gibi sorulara, efendim tam bir insan kıyımı olan birinci dünya savaşı na girilmeseydi de çanakkale bizim kaderimiz olurdu gibi saçma sapan rivayetlerde bulunan tarihçilerde vardır bu memlekette. eğer alman ittifakı olmayıp osmanlı savaşta tarafsız kalsaydı, bu kıyım olmayacaktı muhtemelen. * buna rağmen gerçekleşecek bir saldırı, çok daha diri ve tıpkı kurtuluş savaşı nda olduğu gibi meşru bir zeminde karşılanacaktı. işte bunun için halkın üzerine atılmış bir ateş topudur çanakkale savaşı. bundan dolayı iki taraftan 120 bini aşkın ölümle toplam 500 bin kayba neden olan çanakkale nin her iki tarafın sorumlularına işaret etmeyen bir çanakkale savaşı anması eksik kalacaktır. sadece kahramanlık ve şehitlik olarak anmak bu sürecin eksik anlatımıdır. dolayısıyla bizi gerçeklerden koparan yurtsever bir güvenlik politikası geliştirebilmememize engel teşkil etmektedir. çanakkale savaşında öyle astık böyle kestik, bu kadar ton yük kaldırdık, ağızlarının payını verdik gibi bilincin üzerimizde kalmasıda bunun sonucu olsa gerek. ülkeyi ve halkı sadece emperyalizmden değil, işbirlikçi, maceracı politikalardan da korumak gereğinin bilinci, günümüz ve gelecek açısından da temel güvencemiz olacaktır. bu dersler bizi, tarihi tekerrür etmeye neden olacak tek yanlı okumalardan kurtaracağı gibi, günümüz dünyasında olması gereken yeri almamızıda kolaylaştıracaktır.
conkbayırı 24 saat içinde 7 kez el değiştirmiştir. türk bayrağının yere düştüğü tek savaştır; çünkü bayrağı taşıyan 57. alaydaki askerlerimizn hepsi şehit olmuştur. bayrağı tutacak asker kalmamıştır.
iki yıldır anma programı hazırlamam dolayısıyla hakkında az da olsa bilgi edindiğim savaştır. iki yıldır ilgili görüntüleri izlerken, anıları okurken gözyaşlarımı tutamayıp ağladığım savaştır. 250.000 türk gencini yiyip bitiren savaştır. ondan aldığımız güçle ülkemizin kurtuluş savaşı'nın başlamasına ön ayak olan savaştır. Savaştır.
bu savaşta türkler ingilizlerin oyununa gelmiştir. uzun bir süre düşmana savaştığını sanan türk askerleri daha sonra karşılarındaki kuvvetlerin türk olduğunu anlayıp ateş etmeyi bırakmışlardır. ingilizler türkleri türklere kıydırmışlardır.
üzerinden 100 yıl bile geçmemiş olmasına karşılık bu savaşı kimlerle yaptığını bilmeyen cahil insanlarımız da var. bu kişilere sorulduğunda;"bilmiyorum ben sayısal ögrencisiyim ya da japonlarla savaştık" diyecek kadar cahil olduğunu görüyoruz. hayır işin ilginci sonra "gerekirse 250bin şehit daha verir abi bu millet" gibi abuk cümleler kuruyoruz. ulan sen daha kimlere karşı savaştığımızı bilmiyorsun bu ne ukalalık, göz dağı vermeliktir. sonra "vay efendim, niye a.b.d bizi sömürüyor?" eğer bir devlet bu kadar gereksiz saçma sapan bir eğitim veriyorsa halkına, bu kadar cahil bırakıyorsa zaten orada bir sorun var demektir. neyse efendim, her şeye karşın emperyalizme karşı kazanılan bu zafer bir kez daha ezilen ulusların dünyaya gücünü göstermiştir. emperyalizmin aldığı bu yenilgi dünya halkları için önemlidir diyip yorumumuzu es geçmeyelim.
bazı çevreler mustafa kemal'in çanakkale'de başarılarının abartıldığını, halbuki onun orada oradaki onlarca yarbay rütbesindeki subaylardan olduğunu söylemektedirler. oysa churchill bile anılarında mustafa kemal ortaya bir güneş gibi çıktı ve biz orada onu mağlup edemedik demiştir.
son zamanlarda çeşitli ortamlarda küçümsenmeye çalışılan tarihte görülmemiş bir başarıyla sonuçlanan savaştır. Küçümsenmesi veya abartıldığının söylenmesi daha da görülmemiş ve görülemeyecek bir fiildir. bu fiili tanımlayabilecek bir kelime dünya dillerinde yok. bakıp araştırıldı, yok.
-topçu seyit onbaşının 270kg lık top mermisini tek başına kaldırıp topa koyarak ingiliz zırhlı gemisini ortadan vurup batırdığı savaş..
-savaş anında kısa süreli ateşkes ilan edilip ingiliz ve türk askerlerinin futbol oynadığı, türk berberlerinin ingilizleri traş ettiği savaş...
-16 günde 18.000 türk askerinin öldüğü savaş...
-türk askerinin her gittiği iki metre için siper kazdığı savaş.. bu öylesine önemli idi ki bir gece verilen emir şöyleydi.. -olduğunuz yeri kazın,kazın,kazın...
-siperler arası 4-5 metre olup bir el bombasının pimi çekildikten sonra 3-4 defa siper değiştirdiği,patlayacağı anlaşılınca üstüne kum torbaları kapatılan savaş...
-karşılıklı ateş halinde mermilerin birbirine çarpma ihtimali 10.000.000'da bir olmasına rağmen onlarca merminin havada çarpıştığı savaş..
-igiliz subayının ayağında altı demir kaplı bot,ingiliz erinin ayağında kauçuk tabanlı bot varken,türk askerinin ayağında 1-2 mm kalınlıgında bir çarık vardı. ingilizler bu olaydan yararlanarak 4 uçlu , dövme demirden bir yıldız yaparak siperlerden türk askerlerinin önüne atmıştır. Bu yıldızın özelliği nasıl atılırsa atılsın bir ucu hep gökyüzüne bakar. Canını vatan için vermeye koşan türk askeri de bunlara dikkat etmediğinden onlarca asker kan kaybından ve tetanozdan hayatını kaybetmiştir.
-türklerin fransız askerlerine sigara attığı, karşılığında da Fransızların konserve attığı savaş..
-15 yaşında delikanlıların , yüreği bedeninden büyük yiğitlerin çanakkaleye ölüme geldikleri savaş. Tokat yöresinin ''hey on beşli onbeşli'' türküsü bu olaydan doğmuştur.
Ve bunun gibi onlarca olay.. biz bu savaşın değerini bilmiyoruz. Japonyanın Çanakkale için söylediği söz.. ''böyle bir zafer bize ait olsa cam fanus içine koyar ebediyeten korurduk.''
bir ulusun kanla süslediği madalyadır. afedersiniz bizim gibi gevşek götlerin değil türk kürt çerkes ayrımı yapmadan kendilerini zerre umursamadan kendilerinden sonrakileri şereflendirmek için canlarını verebilenlerin destanıdır. biz birbirimizi yerken onlar bizim için kendi ömürlerini yemişlerdir. bizim gibi günü kurtarmaktansa kendi yarınlarını ateşe vermişlerdir.
hakkında yapılan tüm belgesellerde bize savaşın insan yüzünü anlatan asker mektuplarının ve günlüklerinin büyük çoğunluğunun karşı tarafın askerlerine ait olmasından dolayı (nedeni tabiki askerlerimiz arasındaki %2 civarında olan okuma yazma oranıdır) askerlerimizin çektiklerini tam olarak bilememekteyiz , buna rağmen o topraklara basmak bile insanın içini titretir gözünü yaşartır.
kana bulanmış koylarda anıt mezarların hemen yanında sere serpe güneşlenirken birden kanolarıyla sahile temsili çıkartma yapan anzakların torunlarını görünce insan bir iç hesaplaşma yaşar.
Şu boğaz harbi nedir, var mı ki dünyada eşi?
En kesif orduların, yükleniyor dördü beşi
Şüheda gövdesi, bir baksana dağlar taşlar...
O, rüku olmasa, dünyada eğilmez başlar,
Yaralanmış tertemiz alnından uzanmış yatıyor;
Bir hilal uğruna ya Rab, ne güneşler batıyor!
Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş, asker!
Gökten ecdad inerek öpse o pak alnı değer.
Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor Tevhid'i...
Bedr'in aslanları ancak, bu kadar şanlı idi...
Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?
"Gömelim gel seni tarihe!" desem, sığmazsın.
Herc ü merc ettiğin edvara yetmez o kitab...
Seni ancak ebediyyetler eder istiab.
"Bu, taşındır" diyerek Kabe'yi diksem başına;
Ruhumun vahyini duysam da geçirsem taşına;
Sonra gök kubbeyi alsam da, rida namıyle,
Kanayan lahdine çeksem bütün ecramıyle;
Mor bulutlarla açık türbene çatsam da tavan;
Yedi kandilli Süreyya'yı uzatsam oradan;
Sen bu avizenin altında, bürünmüş kanına,
Uzanırken gece mehtabı getirsem yanına,
Türbedarın gibi ta fecre kadar bekletsem;
Gündüzün fecr ile avizeni lebriz etsem;
Tüllenen mağribi, akşamları sarsam yarana...
Yine bir şey yapabildim diyemem hatırana.
Sen ki, son ehl-i salibin kırarak savletini,
Şarkın en sevgili sultanı Salahaddin'i,
Kılıç Arslan gibi iclaline ettin hayran...
Sen ki islamı kuşatmış, doğuyorken hüsran,
O demir çemberi göğsünde kırıp parçaladın;
Sen ki, ruhunla beraber gezer ecramı adın;
Sen ki; a'şara gömülsen taşacaksın... Heyhat,
Sana gelmez bu ufuklar, seni almaz bu cihat...
Ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber,
Sana ağuşunu açmış duruyor Peygamber.
TRT başkan vekilinin yaptığı açıklamaya göre yakında film çekimlerine başlanacak olan destan yazdıran savaş.
(bkz: 1000 küsür yıllık tarihten Malkoçoğlu filmleri dışında film çekmemek)
hakkında her dipnotun bile okunması gereken bir savaş. 2. tümeni oluşturan öğrencilerden, unutulmaması gereken bir insanlık dersi.. saltanat sülalesi saraydan çık-a-mazken, türkiye'nin dört bir yanından koşup gelen çocukların verdiği, "bir imparatorluğun onur mücadelesi". hala, her yağmur yağdığında, topraktan çıkan mermi çekirdekleri, binlerce insanın varlığına ve binlerce göz yaşartan kahramanlık öyküsüne şahitlik ediyor.
trt bir belgesel hazırlıyor şimdi, savaş sonrası saltanat ailesine ne olduğunu görebileceğiz. hayatta kalan saltanat ailesi fertleriyle görüşülmüş, saltanat ailesinin dramını yansıtmaya çalışacaklar. bende bilmek isterim savaş sonrası onlara nolmuş. ama savaş sırasında "galatasaray lisesi" öğrencileri gövdelerini imparatorluğun onuru için siper ederken ne yaptıklarını da bilmek isterim.. ben çanakkale savaşında 2. tümene ne olduğunu ekranlarda görmek isterim. ben şimdinin çocuklarının hepsinin "istanbul spor"'un renginin neden sarı- siyah olduğunu bilmesini isterim, savaş sonrası "tıbbiye"ye ne olduğunu da bilmek isterim. ben öğrenci ailelerinin, dramla asla karıştırılmaması gereken, şerefli hatıralarınında belgeseli olsun isterim.
ikinci tümeni öğrencilerden oluşan bir savaş çanakkale savaşı, aynı tümende yaklaşık 10.000 öğrenci şehit oluyor. 14-15 yaşlarındaki "galatasaray lisesi" öğrencileri, yine aynı yaşlarda "istanbul erkek lisesi" öğrencileri, "istanbul tıp fakültesi" öğrencileri..... gönül rızasıyla cepheye akan "çocuklar", yaralanıp istanbul'a gelen, yaralarını sarıp muharebe meydanına geri dönen.. tıbbıyeye ait ufak bir bilgi, "tıbbıye 1921 yılında hiç mezun veremedi" ve savaşa ait çok açık bir gerçek ; "oraya giden bir daha geri dönemedi"...
dile getirmeye çalıştığım, yalnızca bir kısmı ordumuzun, öğrencilerin canları pahasına verdikleri bi sınavdır çanakkale savaşı, ve o öpülesi ellerden bize kalan en büyük mirastır; toprak, cesaret ve onur. mirasımıza sahip çıkalım...
