yenilmez denen britanya donanması yeniliyor ve kabullenip gidiyorsa;
hindistan ından yeni zelanda sına, fransa sından magripli sine onlarca memleketten yarım milyonun üzerinde insanın savaşıp birçoğunun öldüğü bir savaştan bahsediyorsak,
ve yüzyıllardır savaş kazanamış bu millet ilk defa kendi anavatanını savunduğu bilinciyle insan iradesini zorlayan koşullarda savaşıyor ise bu kazanılan savaş verdun dan bile önemlidir, en azından benim nazarımda.
aslında daha da fazla abartılması gerektiği kanaatinde oldugum bir olaydır.
çanakkaliler iyi bilir, yağmur yağınca hala kan kokar o topraklar..
o zafer sayesinde 1.dünya savaşı 3 yıl uzamıştır. eğer ki amerika müdahale etmeseydi;Almanya ve osmanlı dünyanın süper gücü olarak cıkacaktı o savaştan.
--spoiler--
diğer yandan itilaf devletleri boğazdan geçip istanbulu işgal edemediler bu harp yüzünden doğrudur fakat 2 sene sonra ellerini kollarını sallaya sallaya istanbul u ele geçirdiler hem de kimsenin burnu kanamadan.
ee sormazlar mı sana 'madem istanbul u verecektin ingiltere ye, neden yüzbinlerce insanın ölmesine göz yumdun' diye.
--spoiler--
evet ya a.q. madem bosna ile berabere kalacaktık neden yendik ki estonya'yı. ulan bu nasıl mantık? ''nasılsa atılacaksın sözlükten, si.tirip gitsene kovulmadan'' desin moderasyon her uçuracağı adama!
elin amerikalısı abudik kubidik vietnam savaşını, ırak çıkartmasını abartıp bir sürü film yapıyorsa, tarihte duyulmayan savaşları bile önümüze tarihin dönüm noktaları gibi koyuyorsa bu savaş hepsinden önemlidir. az bile abartılıyordur. ancak herkes isterdi kimsenin burnu kanamasın, kimse ölmesin. ama savaşı başlatan biz değil işgal devletleriydi. buyrun geçin bizim burnumuz kanamasın diyemezdik. onlar da biz zaten iki sene sonra savaşsız alıcaz buraları zorluk çıkarmayın demedi. kora kor savaştık, hepsini siktir ettik. ben ve benim gibi damarlarında asil kan dolaşan herkes şimdi bununla gurur duyuyor ve isterse de abartır.
savaşı oyun sanan ergenin çıkarımıdır. bir kişi bile vatan için canından oluyorsa mesele abartılmayı hak eder. yapılan da hiçbir zaman abartı olarak algılanmaz.
çanakkale ye gidip şehitlikleri gezmeyen,
ali oğlu ahmet yaş 21
hamit oğlu hasan yaş 19 şeklindeki mezar taşı yazılarını okumayan,bunları yapacak olsaydı şayet, gözlerine dolan yaşlarla ve boğaza oturan o kocaman yumruyla oradan ayrılacak olan şahsın düştüğü yanılgıdır. orada yan yana yatan binlerce genç insanı yok saymaktır.
tarih bilgisi sıfırın altında olan bir insanın çanakkale de yaşanılanlara getirdiği şahane yorumdur. ayakta alkışladım.
çanakkale savaşı değildir bi kere konuşulan. çanakkale zaferidir. 'çanakkale de yendiniz de noldu sonuçta kaybettik birinci dünya savaşını' diyen bir kişi, o cephe eğer ingilizler tarafından aşılsaydı şu anki türkiye topraklarının ne hale geleceğini bilmeyen bir kişidir. öğretelim:
birinci dünya savaşı bir çok millet arasında yaşanmış bir savaştır. malumunuz. osmanlı devleti almanya nın yanında yer alarak bu savaşa katılmıştır ve sonunda kaybetmişizdir. bu da doğru. ancak savaşlar cepheler halinde yapılır. birinci dünya savaşı, geçen dört yılın sonundaki tabloyla değerlendirilse de aslında her cephe, birbirinden bağımsızdır. her cephede alınan yenilginin veya zaferin kendi içinde farklı farklı sonuçları olur. çanakkale cephesi savaştaki bütün cephelerden ayrıdır. hem konumu itibariyle hem de osmanlı ordusunun savaş taktiklerini en mükemmel biçimde uygulayarak diğer tüm cephelere örnek olması itibariyle. çanakkale cephesini kaybetmiş olan bi osmanlı tamamen tarihe gömülebilirdi. o cephede verdiği kayıpla bugün türkiye bile olmayabilirdi. çünkü savaş bi gizli hedef oyunu değildir. ben altı attım sen üç attın. ben kazandım. hadi git almanya ile ağla tarzında savaşları yorumlamaya çalışırsanız bi yere varamazsınız evladım. varamamışsınız da zaten.
ben insanların şu 'aslında bu dünyada her boku ben biliyorum' edalarına hastayım esasında. böyle insanların o güzel saçlarını okşayıp, kafalarına pot pot yapasım geliyo. 'afferim çocuğum' diyesim geliyor. 'bunca tarihçi, bunca bilim adamı, bunca aydın bişey bilmiyo ama sen biliyosun. sen süpersin. gel öpücem.'
hayır bi de 'sonradan istanbul u burunları bile kanamadan ele geçirdiler, naniiik' de demiyolar mı? sanki nispet yapıyo adam. napsaydık yavrucum? 2 yıl sonra istanbul u ele geçirdiler diye kalkıp çanakkale yi de verseydik bari? bütün anadolu yu da verseydik. müsait olan her bi tarafımızı kamuya açsaydık? kurtuluş savaşı na da hiç girmeseydik? burunları kanamamış bile adamların. büyük başarı.
efsanelerin oluşmasından itibaren yıllar geçtikçe bir perde örtülmek isteniyor o efsanelere. cahillik perdesi. vurdumduymazlık perdesi. kıçları rahat yaşayan insanlardaki fazla gamsızlıktan oluşan muhaliflik perdesi. biz de her seferinde o efsaneyi yaşatmaya çalışıyoruz. anlatmaya çalışıyoruz. olmuyor. ben de burda çanakkale deki büyük başarıdan bahsetmicem uzun uzun. imkansızlıklardan nasıl bi mucize yaratıldığından falan.... zaten, bazıları efsanevi bir geçmişi hak etmiyor. 'bırak öyle düşünsün; tarihsiz, köksüz yaşasın' diyorum içimden. böylesi çok daha iyi onlar için.
