işziliği düşürmek için değil. insana, insan gibi davranmak için, çalışılan fazladan saatlerin, getirdiği kar payının, patronun cebine akmaması için, insanların iş ve ev arasında gidip gelen porgramlanmış robatlara dönüşmemesi için, çalışma saatleri düşürülmelidir.
(bkz: çalışma saatiyle birlikte verdiği maaşıda düşüren kapital patron)
onun yerine bir çalışanın giderini vergisini sigortasını yarıya indireceğini teklif etse devletimiz,
işverene yüklenerek birşeyleri kurtaracağını düşünmese, hem çalışan hem işveren karlı çıkacaktır.
işverenlerin pek yanaşmayacağı yöntemdir. her işte de uygulanması pek mümkün olmayandır.
tek işçi yerine iki işçinin sigorta masrafı olacaktır. akabinde muhtasar beyannamede de ikinci işçi için artı bir ücret ödenecektir.
ne kadar da bu işçi masrafları gelir vergisinden düşülse de işveren işin üç kağıdına kaçacaktır. şöyle ki; muhasebeciyle anlaşıp gelir vergisinde gayri resmi oynamalar yapıp çıkan matrahı düşük tutacaktır her halükarda. bu şekilde ikinci işçinin yaratacağı mahsuba gerek kalmayacaktır.
gerçi artık vergi denetimleri sıkılaşmış olsa da, özellikle sigorta şirketlerinde bu tarz oynamalar hala yapılmaktadır.
emrindeki onlarca personeli bir zil devresi ile çalıştırıp paydos ettiren bunu yaparken işbaşı zilini 1-2 dk önce paydos zilini 1-2 dk sonra çalan kakalakların varlığı mevcutken asla uygulanamayacak teorik çözümdür.
eğer bir ülke başka bir ülkenin gelirine de ortaksa mümkün olabilir, yani emperyalist bir güçseniz.. diğer yandan az gelişmiş bir ülkeyseniz sürekli faiz ödüyorsanız, vergi geliriniz rantiyeye gidiyorsa mümkün değildir. kamu geliri ne kadar artsa faize boş beleş zenginlere gider.
patronların pek hoşlanmayacağı bir durumdur. ama çalışanlar için daha verimli olmanın yolunu açacak hemde işsizliği ortadan kaldırıp yada ciddi oranda azaltıp memlekete faydası olacak eylemdir.
ingilzcede job share olarak geçer bu kavram.bence işverenden önce çalışan işçi rahatsız olacaktır bu durumdan.bir anda kişinin nominal geliri düşecek,ben köpek gibi çalışayım bütün maaşı bana ver diyecektir.
ücretleri düşürmeden bu iş uygulanabilirse ne alaa.
Bireye verilen değerin artması ile mümkün olabilecek hadisedir.
Bunun için birey kendine değer vermeli ve çalışan haklarını gözetenleri kendini temsile yetkili kılmalıdır.
Maalesef bir gomonist korkusu yüklemişler cahil yurdum bireylerine, adamlar para babalarının istediğine veriyorlar devamlı oyu.
Küçücük Yunanistanda 3500 eur alan emekli, maaşı azalınca isyan ederken, bizimki emekli maaşı yetmediğinden gecenin 9-10 larına kadar çalışıp, memnunum diyebiliyor.
bu memnuniyetin seviyesi yükselirse, bir şeyler değişebilir.
asla gerçekleşemeyecek olandır. zira işsizliğin bu kadar yüksek oranda görünmesinin en büyük sebeplerinden birisi kayıt dışı çalışanlardır. çalışan tüm kesim kayıt altına alınabildiği takdirde geriye kalan işsiz nüfusun zaten büyük bir kesimi vasıfsız eleman olacaktır ki * bu kesimi de vasıf ve tecrübe gerektiren işlere yerleştirmeyi hiçbir işveren yanaşmayacaktır.
her ne kadar bazı çıkar çatışmaları nedeniyle fiilen uygulamaya sokulması zor olsa da, ırk, cinsiyet vb. ayrımcılığı ile bazı çalışabilecek ve çalışmaya ihtiyacı olan insanları çalışma hayatına sokmama/çalışma hayatından dışlama şeklindeki birtakım genç diktatör adaylarının herzelerine kıyasla daha insancıl ve uygulanabilir bir yaklaşımdır.
kalkınmış ülkelerle kalkınamamış ülkeler arasındaki en büyük farklardan biri de bu zihniyettir. işverenler kendi egolarına o kadar düşkünlerdir ki oturup ben neden 3. sınıf limited şirket olmaktan öteye gidemiyorum, diye sorgulamazlar. zaten aslında ilerlemek gibi bir düşünceleri de olmaz çünkü başlarını ağrıtmak istemezler. büyük firma olacak ne altyapıları, ne de bilgi ve kültür birikimleri olmadığından olduğu yerde saymak daha garantidir. bu yüzden de az elemanım olsun, az maaş vereyim ama çok çalıştırayım mantığından vazgeçmeleri maalesef çok zordur. haftada 6 gün min 9 saat çalışmanızı isterler çünkü maaşlarınızı ödüyor adamlar siz orda hafta sonları işiniz yokken bile duracaksınız ki mutlu olacaklar.
işverenlerin asla yanaşmayacağı yöntemdir. zira genelde az personel çok iş mantığı yerleşiktir. aynı işi vardiya yöntemiyle iki kişinin yapması maliyeti (ssk+ maaş olarak düşünülse bile) artıracaktır. bu da hiçbir işverenin işine gelmez.
thomas More'un ütopyasındaki uygulamalardan biri ki günümüzde de uygulanabilir. iş saatleri azaltılarak verim arttırılır ve görev dağılımı bir kişinin üstüne değil birçok kişinin üstüne yığılır. hem de eşitlik sağlanır.
