işsizlik belası yüzünden çalışan kesim pek ses çıkaramamaktadır. Cahil patronlarına karşı çıkarlarsa işlerinden olacaklarını bilirler çünkü. özel sektörle uğraşmak istemeyen kapağı devlete atıp kendimi kurtarayım derdinde olanlar da "kapağı devlete attıktan" sonra önlerine gelen işleri yapıp gerisini umursamamaktadırlar. oysa özellikle çalışma ve sosyal güvenlik bakanlığına çalışarak ya da torpille girenlerin -sistem nasıl işliyor o kurumlarda bilinmez ama- bu duruma çözüm bulmak adına birşeyler yapmaları gerekmektedir. Bunu kendi çocukları için yapmalılar. Çünkü devlete girmek her geçen gün zorlaşıyor ve çocukları kendileri gibi şanslı olmayabilir. özel sektörde cahil bir patronun altında çalışmak zorunda kalabilir.
Düzelmez, düzelemez. Çalışmadan ve herhangi bir sebep sunmadan, bir önceki gün haftalığını almış iken karşıma dikilmiş para isteyen bir elemana "Şu an bir ödeme yapamam ki zaten haftalığını dün aldın" dedim diye arkasını dönmeden çıkıp gitmiş olan elemanım 5dk önce gelip o yüzüme dahi bakmadan tek kelime etmeden çıkıp gittiği, işi terk ettiği ve 1 saat sonra "kendinize yeni eleman bulun" diye mesaj attığı günün yevmiyesini istedi. Hiç utanmadı, arlanmadı ve beni suçladı üstelik. Malesefki burnunun estetik ameliyata ihtiyacı olacak. Allahtan hemen bu olay ardından telefonuma beni rahatlatacak bir mesaj geldi, "Uludağ sözlüğe Hoşgeldin baruter!.. Yazarsın."
cevabı "işçilerin birlikte hareketi ile" olan sorudur.
ama o kadar bana dokunmayan bin yaşasıncıyız ki, şurda 15-20 kişi toplansak, ne biçim moderasyon lan bu diye siksik etsek mesela, moderasyondan memnun olanlar "napıyonuz la, siggidin" diyeceklerdir, taaa ki hoşlarına gitmeyen bir şey olana dek. ha bir de farazi olarak toplandığımız grubun içinden birisine "olm gel sana modluk vericez" dendiğinde o kişide muhtemelen aramızdan ayrılacaktır.
eğer biz, bir kaç yüz lira fazla para verildiğinde susmaya devam edersek, bu işçiye ve emekçiye zerre saygısı olmayan düzen devam edecektir.
eğer biz, "senin yerine çalışacak adam çok" lafına maruz kalıp o muhtaç olduğumuz para için susmaya devam edersek ve daha kötüsü, birileri susmadığında onun yerine geçen adamlardan birisi olmaya eyvallah dersek, afedersiniz ama bir sik düzelmez bu çalışma hayatında.
ben illa ki mutlu olmak istiyorum çalışma hayatında diyen varsa, tüm bu olanı biteni bir kenara itip dilini kullanacak. çünkü patronlar yalanmayı ve yalakaları çok severler.
herkesin yakındığı çalışma hayatındaki sorunların nasıl çözüleceği sorusudur.
evet bu konuda ortada çok ciddi sorunlar vardır, çözüm elbette bi anda olmayacaktır. Ama ilgili kurumların görevlerini yerine getirmesi bir noktada başlangıç olabilir.
