ben çok insan ile polemiğe girdim, çoğu ile tartışarak çeşitli argümanlarım ile bu kişileri alt etme talihini yaşadım. fakat gerçekten düşünüldüğünde bu bir talihsizlik olarak nitelendirilebilir benim açımdan. bu kadar rahat ilişkileri olan çiftlere her zaman acıyan gözlerle bakmıştır bu toplum. çünkü biz mütedeyyin ve ahlaki öğelerden tam anlamıyla nasiplenmiş vatandaşlar bu ülkenin binlerce yıldır temelini maneviyat ve güzel duygular ile inşa ettik.
düşünün ki bir kadın çalışıyor, çalışmak mecburiyetinde kalmış. demek ki kocası onun istediklerini verememiş, demek ki aile huzuru yok ve kocasından sıkılıp işyeri gibi yerlerde patron, zengin müşterileri avlama gibi atraksiyonlara girmiş. yani çalışmak mecburiyeti olan bir kadın nasıl elin itine puştuna muhtaç kalmış, nasıl o paraya ihtiyacı kalarak gururunu iki paralık edip çalışıyor. açıkçası o kadını tutup silkeleyerek omuzlarından, senin hiç mi gururun yok? kadın dediğin evinde oturmalıdır, bu batının 'kadının ekonomik özgürlüğü' palavralarına nasıl inanırsın diye sorasım geliyor. eğer bir kadın çalışıyorsa kocasının şerefinden de şüphe duyarım ayrıca bunu da söylemeyeyim diyordum ama yetti artık.
bundan rahatsız olmayan bir kadın nasıl olabilir de kendini gururlu biri olarak lanse edebilir? nasıl olur da sabah 8 akşam 8 çalışan bir kadın kendini çalışan, ekonomik özgürlüğü elinde bir birey olarak görebilir?
düşünüyorum, acımayla karışık bir duygu kaplıyor içimi. inzivaya çekilip, kahroluyorum bunlara. gözlerimden akarken birkaç damla yaş, düşünüyorum. boşluk hissi kaplıyor içimi.
