sadece haftasonları annesini gören çocuktur. genelde aile büyüklerinin yanında büyüyen çocuk topluluğudur. en fazla 1.5 gün zaman geçirebilirsiniz annenizle. çalışan bir anneye sahip olan bir çocuk olaraktan ilkokul 5. sınıfa kadar sadece haftasonları annemi görebildim. anneannemin yanında büyüdüm. çalışan anneler çocuklarının bir çok özel anına tanıklık edemezler. hem anne hem de çocuk çok üzülsede bu duruma ekonomik problemlerin sonucudur bu ayrılık. ayrıca çalışan bir anne her zaman daha bilgilidir. ufku geniştir. küçükken bunu anlayamayız fakat büyüdüğümüzde çok iyi anlarız ve çalışan bir anneden gurur duyarız. iftiharla bahsederiz kendisinden.
annenin çalışması çocuğuyla ilgilenmemesi için bahane değildir, gün içinde bir şekilde çocuğuna elinden geldiği kadar vakit ayırabilmelidir. ilk altı ay buna kesinlikle dahil değildir.
baba da çalışıyorsa geçim sıkıntısı çeken bir ailesi olmayan çocuktur. şanslıdır. çalışmayan bi anneye, bide babaya sahip küçük çocuğun yerinde olmak istemeyen bir küçük çocuktur.
Ömrünün ilerleyen kısmında, ilk fırsatta aileden kopup kendi yolunu çizecek olan çocuktur. Anne ilgisinin yeterli olmamasından ötürü ilgiyi başka insanlarda arayacaktır.
çalışan bir anne ve babaya sahip olan çocuktan daha vahim durumda değildir. daha doğrusu daha şanssızdır.
annem ve babam sabah 8-akşam 5 mesaideydi. ben ise 5-6 yaşlarında evde yalnız kalıyordum. okumayı da kendi başıma öğrendim. yazmayı da. evi de yakıyordum neredeyse, kibrit kokusunu çok sevdiğim için. telefon rehberindeki numaralardan rastgele seçip arayıp, karşı taraf "alo" deyince suratına kapatıyordum telefonu. dişim sallanmaya başlayınca çıkarıyordum, ağzıma bir peçete koyup annemin sağlık ocağına gidiyordum. belediye otobüslerine binip babamın okuluna gidiyordum. orada bisikletim vardı. uçuyordum yokuş aşağı ellerimi bırakıp. kafaüstü düşüyordum ama kalkıyordum. zamanında okulun ana su vanası olarak yapılmış ama kullanılmayan bir su vanası vardı o zamanki boyum kadar çapı vardı. direksiyon gibi oynuyordum onunla. bahçedeki taşları suyla ıslatıp renklerinin canlanmasını izlemekten zevk alırdım falan. neler yapmadım ki?
annenin çalıştığı işe, imkanlara, aldığı paraya göre durumu değişebilecek çocuktur. zira öyle durumlar vardır ki çalışan anneler ile çocukları arasındaki bağ evde oturan anneye kıyasla çok daha kuvvetli olabilmektedir. çocukla geçirilen vaktin uzunluğu değil niteliği önemlidir. her şeyden önce ister çalışsın ister çalışmasın eğitimli bir anne olmak çocuk yetiştirmede en önemli zemindir. anne olmak eve kapanmak değildir, anne olmak çocuğun ile arandaki o sıcaklığı sağlayabilmek, güvenli bağlanma dönemini sorunsuz atlatabilmeyi gerektirir. ama en azından bir 7 ay kadar çalışmaya ara verilebilir.
negatif yönlerinin olmasına rağmen ilerleyen yaşlarda bu durumların , pozitif durumlara dönüşebilmesi ihtimalinin , kişinin karakterine bağlı olarak değişkenlik göstereceği durumdur.
