sözlük, facebook ve twitter gibi şeyler yokken türk insanının en büyük uğraşıydı bu. gerçi ben hala yaparım ama eskisi kadar değil sonuçta. çakmak buldun mu eşitleyeceksin o seviyeyi aga.
"vay anasını yalnız değilmişim" dedirten eylemlerden biri daha olur kendileri.
biraz da bu amaçsız alışkanlıktan dolayı artık içi görünen çakmak almıyorum. (bkz: transparan) (bkz: oldu mu oldu)
çocukluğum en zevkli eğlecesidir. bir milimetre bile fark olmamalı düşüncesinden dakikalarla bi çakmak ile uğraştığımı olmuştur. halada bir çakmak görünce yaptığım nacizhane eylem.
özellikle yeşil tokai çakmağa sahip olup da işi gücü olmayan insanların vazgeçilmez uğraşı. eşitlemeye çalışmaktan sıkılıp bir tarafta hepsini toplamaya da çalışılabilir.
