Keşke sinirlenmesek. Gerçekten bütün sinir tellerimi aldırmak istiyorum. Ne sinir kalsın ne bir şey. Her gün halay çekme modunda olayım. Halay da çekmeyi bilmem gerçi. Neyse, n'apalım? Mutlu olalım işte. Sinirli değil.
Çabuk sinirlenen insan ile hiç sinirlenmeyen insan arasındayım ben.
Sıkıntı şu aslında son bir kaç yılda çözümlüyorum, bu sinirin daha da önüne geçmeye çalışıyorum.
Hayatımın çoğunda sakin biriyim ona uzun uzun değinmeyeceğim üstte aynısını yazdım.
Peki neye göre;
Eğer karşımdaki insan sevdiğim, güvendiğim birisiyse hatalarında((bana karşı)tabii ki de hatasız kul olmaz)) o an sessiz kalmayı tercih ederim. Sakinleşmeyi bekler ve eskisi gibi muhabbete devam edebilirim bir kaç dk içinde.
Tam tersi sakinlik olayında ise şimdiye kadar tanıdığım çoğu insan bunun hayatımda bir çok soruna neden olacağını söyledi. Bakalım henüz bir sorun yok...
Sakinlik doğru kelime değil aslında biz ona sikine takmama diyelim. Amaaaan deyip geçme gibi.
Gitgide yalnızlaşmak, zamanla etrafınızda insan kalmaması demektir. Bir anlık sinirle yakıp yıktıktan sonra özür dileyip sonra aynı hatayı tekrarlamak sizi sevenlerin bile sabrını zorlar ve gün gelir son noktayı koyar.
