sıraselviler caddesi'nde taksim ilkyardim hastanesini gecince solda kalan unlu foto sipsahhhci. iki vesikaliga annenin nikahini isterler. bir de tum fotolari aynidir. agzini bok varmis gibi acmis siritan mavi gozlu bir kiz.
vesikalık fotoğraflara bir renk getirmeyi akıl eden ilk fotoğrafçıdır.benim liseden mezun olduğum yıl* randevu için bir ay falan önceden aramak gerekiyordu.fotoğrafınızı çekerken adınıza şarkılar söylerler,bir ton muhabbet yapar iltifat ederler ki rahatlayasınız.lakin renkli göz istememenizi hemen anlayamazlar''niye ki herkese yapıyoruz ''diye isyan eder,sonra zar zor ikna olurlar.
sakıp sabancının orda resim cektirmesi onlar için hayatlarının reklamı olmustur ve sakıp aganın o resim hala vitrinlerinde durur.cok daha makul fiyata aynı kalitede fotograf ceken onlarca sütüdyo vardır mesele arayo bulabilmektedir.önemli olan etikete değil kaliteye para ödemektir.
çekim öncesi küçük bir makyaj yaparak işini ciddiye aldıklarını gösteren, gençlerin fotoğrafları daha çok ne için ve nasıl istediklerini bilen ve buna göre çeken, iyi bir strateji geliştirip izleyen ve sonuçlarını haklarıyla yaşayan marka olmuş stüdyolardır.
"bir fotograf icin neden bu kadar para verirsiniz?" sorusunu yönelttigim insanların gittigi fotografcı
fotografta önemli olan sen oldugunun anlasılmasıysa sip sak fotograflar uygundur ama onlar kalitesiz denilirse hak verilir ve herhangi bir fotografcıda normal, satafatsız, abidik gubidik hareketler yapmak durumunda kalınmadan fotograf cektirilmesi tavsiye edilir
insanları şekilden şekile sokup yine de bişeye benzetemeden gönderen bir fotoğraf stüdyosudur.erkekleri totoş bayanları ise hayat kadını gibi göstermeye bayılıyorlar.zümrüt yerine zeki stüdyoyu tavsiye ederim.
(bkz: bakırköy)
yüzünüze sürdüğü bir karış fondotenle * erkekleri bir anda çocuğa çeviren, bu ben miyim? sorusunu akla getiren, ışık hatalarının çokca yapıldığı bu yüzden fotoğraflar alınırken dikkat edilmesi gereken* makyaj odasında bulunan post-itlerle duvarlara yazı yazdığın * yıllıkların vazgeçilmez fotoğrafçısı.
fotoğraf sanatını sanatlıktan çıkartan, niyeyse yıllığa koyulacak fotoğrafların çektirildiği**, insanları kendilerinden başka herşeye benzetmekte çok başarılı olan mekanlar topluluğu.
liseden mezun olduğumda kardeşime "bak bakayım bizim yıllığa, en güzel kız kim söyle bana" sorumdan sonra seçtiği kızın normalde okulda hiç bir şekilde göze batamayan biri olması hadisesinin tek sebebidir.
çük kadar sermaye ile köşeyi dönen fotoğraf stüdyoları. bu yıllık dalgasıyla milleti sömürdüler. gerçi kaşınan bünyeleri kaşıdılar diyelim. yıllığa koyulacak en güzel fotoğraf, kendi çektiğiniz fotoğraftır.
kullandıkları photoshop teknigi sayesinde aysen gruda'yı bile tas bebege cevirecek fotograf studyolarıdır. son zamanlarda turevleri cıksa da hicbiri zümrüt kadar profesyonel degildir.
(bkz: zumrut guzeli)
yıllık için fotoğraf çektirilmeye gidildiğinde yaşanılan diyalog:
(stüdyoya girilir)
cadıı: yalnız şimdiden söyleyeyim fotoğraf çektirme özürlüsüyüm. sizi biraz uğraştırıcam.
herüf: aaa. desene işimiz zor. neyse bakalım başlayalım.
cadıı:peki.
herüf: şimdi şöyle yap.(çıkort)*. böyle yap.(çıkort).bıdı bıdı bölö bölö.
cadıı: ayyh. *
herüf: ne o hayatım sıkıldın mı?
cadıı: * hıı.
herüf: bi gülücük vardı nerede o?
cadıı: (zoraki gülünür.)
herüf: şimdi kep in püskülünü tut. şımarık bi poz ver.
cadıı: şımarık derken?
herüf:omzunu şöyle yap bakışların şöyle olsun.bak bak şımarık diyince nasılda güzelce poz verdin.
cadıı: ölmek istiyorum.
herüf: buradan çıkınca dayak yiyecekmişim gibi bir his var.
cadıı: belki ehe.
çıkılır. (beraber geldiğiniz insanlara yalvaran gözlerle bakarak ) nolur çıkalım hemen burdan.
lisedeyken adet olduğu üzere okulcak zümrüte yıllık fotoğrafı çektirmeye gidilir. sıra sözlük yazarlarımızdan birine gelir. fotoğrafçı bir kaç poz aldıktan sonra yazara der ki; elini asker selamı yapar gibi alnının orda bir yere koy. o zamanlar pek acemi olan yazar söyleneni hemen yapar, sanır ki o güzel renkli gözleri ortaya çıksın diye fotoğrafçı eliyle gölge verdirmeye çalışıyor (o nasıl olacaksa). sonrasında resimler alınır ve dumur olunur: o el o fotoğrafta alın üstünde öylece durmakta, üstelik ne gölge var ne asker selamı, ufka doğru bakamayan bir salak var orda.
işte zümrüt.
her liseden mezun olan gencin uğradığı mekan. haftalar öncesinden randevu alınır, gidilir, önce yüze bir ton makyaj yapılır sonra fotografçı gelir şöyle dur, böyle bak * der ama o duruş şekliyle fotografçıya bakma ihtimaliniz çok düşüktür*. üstelik sizin yatarken, aynaya bakarken, alttan rüzgar verip saçlarınızı uçururken pozlarınızı çekmek isterler. bir de öyle bir fotoshop yaparlarki vay be bu ben miyim dersiniz*.
yıllık fotoğraflarının vazgeçilmezi. hele grup halinde gittiyseniz bambaşka bir eğlenceye dönüşüyor iş. lakin yalnız kaldığınızda ak koyuni kara koyun belli oluyor. öncelikle karşınızdaki kişi sizle güzel bir muhabbete başlıyor ve siz farkında olmadan gerginliğinizi atmış oluyorsunuz. "verdiğim pozlar kesin çok absürt. yok ayna yanındaymış, uzaklara bakmaymış. rezil olacağım." diye düşünüyor insan ama ekran karşısında fotoğraflarınızı gördüğünüzde aslında hiç alakası olmayan harika pozlar buluyorsunuz. belki biraz uçuk meblalar özellikle öğrenciler için ama bir kere oluyor böyle şeyler ve en iyisi olsun istiyorsanız şiddetle tavsiye edilir.
