aynı durum benim başıma kızılay karanfil sokakta geldi. henüz yeni tanıştığım kızla bir cafede buluştuktan sonra dışarı çıktığımızda, veletler etrafımızı sardı, gül verelim abey, çiçek verelim abey diye bağırmaya başladılar. istemiyoruz dedim tanıştığım kızda istememekte ısrar ediyordu ellerim cebimdeydi çiçeği montumun önüne sıkıştırıverdi piç kurusu, istemiyorum dedim uzattım almadı yok hediyem olsun dedi filan ama yermiyim çiçeğide yere atamadım gerginlik tavan yaptı tabi neyse mecburiyetten iyi kaç para dedim 10 lira dedi ulan hani hediyeydi dedim 5 lira verdim almadı lanet olsun dedim 10 lirayı verdim sonra aldığım çiçeği kıza verdim ve kız ne derse beğenirsin bu çiçeğin benim için hiç bir anlamı yok içinden gelerek almadın dedi ee oda haklı tabi kendi çapında.
Arabanin camina sarilip cami silen piclerde bunlarin benzeridir. Kirmizi isik yandiginda atlarlar on cama, silmeye baslarlar birden. Hem sallamasyon bir bicimde silerler sonrada para beklerler arabanin sileceklerini gotlerine soktuklarim, veririm arka camida sil derim, pic diger arabalara gecer.
şöyle komik bir diyoloğada ortam yaratabilir. durum şu beş erkek gezen bir apaçi grubu ve çiçek satan çocuk:
-abi gül al sevgiline,(içlerindeki en kilolu çocuğa doğru yapılan bir hamleyle)
-ah be hacıt keşke sevgilim olsa da ona gül alsam. sadece gül almakla da kalmam ki ben ona daha neler alırım bir bilsen. ama yok işte naparsın. bu dünyada herkes yalnız biliyon mu. düşün bu kadar yalnızın içinde biz nasıl yalnız kalabiliyoruz hala aklım ermiyor gibisinden saçmalamaya devam etmesiyle birlikte çiçekçi çocuğun tabanları yağlaması ve apaçi grubunun diğer dört üyesinin çocuğa garip bakışlar atıp iki adım öteden yürümesi aynı ana gelince çocuğun uzaysal yalnızlığına bir kaç kara deliğin daha eklenmiş olduğunu düşünüp üzüldüm be. ama yine de çiçekçisavar olarak farkettirmeden gerçekleştirdiği gösteri gayet zekalı olduğunu gösterdi. (bkz: farkında olmadan insanları çevrenizden uzaklaştırmak.)
