bilinçsiz türk ebeveynilerin yetiştiremediği, ağzı pis, ukala, yaramaz ötesi çocuklarla uğraşmanın ne kadar zor olduğunu bilmeyenlerin işkembeden konuşacaklarının başında gelir.
hayatımın en kötü 4 ayı meb'e bağlı bir ilköğretim okulunda geçti.
istifa ederek ayrıldım bir daha önünden dahi geçmedim o okulun. şiddete karşı, çocukları çok seven bir insanken, şu an çocuk görünce sinir harbine giriyorum. son yıllarda başımıza bir "laf koyma" belası sardılar. daha burnunu silmeyi, kıçını silmeyi beceremeyen çoluk çocuk laf koyma meraklısı olmuş. lütfen 80 li 90 lı yılların çocukları ve öğretmenleri ile, 2000li yılların çocuklarını bir tutmayın.
inanın 4 ay da sizi zil sesine hasret bir insan haline getirebilirler. çünkü yeni anne babalar, şımarık ve hadsiz çocuklar yetiştiriyorlar. bir eli yapda diğeri balda bilgisayar çağı çocukları daha 9 10 yaşlarında bizim üniversiteye gittiğimiz yıllarda yaptığımız esprileri yapıyor, daha da üzücüsü o standartta yaşıyorlar. saç çekmek çok eskilerde kaldı artık, 10 yaşındaki bir velet gelip, "pembe ruj size çok yakışıyor, bi kere öpim mi" diyor. ve bunu tenefüste iddiaya girdiği arkadaşlarının gözünün içine bakarak yapıyor. bu başlığı açan arkadaşa sorarım yiyor mu gidip ilkokul öğretmenine öpim mi demek?
yemez. çünkü o zaman öğretmene saygı vardı. şimdi yok. çünkü o vakit öğretmene okumuşa saygı vardı. şimdi yok. herkes üniversite mezunu. öğretmenler işsiz. devlet öğretmenine hakaret ediyor. e bekliyorsunuz bu vatan evladın herhalde böyle terbiyesiz edepsiz çocuklar olacaklar.
biz öğretmenlerimize saygı gösterir, korkar, ağzımızdan çıkacağı 3 kere düşünürdük. şimdi çocuklar öğretmenleri facebooktan ekliyecek kadar aştılar kendilerini.
öğrencilerim facebook'tan gelen arkadaşlık tekliflerini kabul etmediğim için bana "siz kendinizi ne zannediyorsunuz", "yanınızdaki adam kim" diye soracak kadar cüretkarlaşıyorlar.
kısacası, her meslek zordur. özellikle insanlarla uğraşılan meslekler daha zordur. çocuklar konusuna zaten değindim. millet olarak çocuk yetiştirmekten bir haber olduğumuzu farkında değil misiniz? tabi ki öğretmenlik çok zor olacak.
öğretmenliğin ne kadar zor bir meslek olduğunu bilen insanların yaptığı şeydir. klavye başından öğrenilmiyor öğretmenlik 4 yıllık öğretmenlik eğitimi alın, gidin doğuya sonra konuşursunuz. insana şekil vermek diyoruz, oduna taşa şekil vermek değil...
öğretmenliğin zorluğunu ayakta durmak sanan kişilerin söylemidir. oysa ki ayakta durmak öğretmen için bir sıkıntı değil, gerekliliktir. öğrencinin dikkatini ayakta tutmak ve her öğrenciye ulaşmak için aktif olmanız gerekir.
neyse.
öğretmenin ağzından çıkan bir sözün, yaptığı tek bir hareketin hatta bazen bir bakışın bile öğrencinin psikolojisini etkileyeceğini bilmeyen, buna aklı ermeyen "yetişkinimsi" kişiler hala var be sözlük, çok acı cidden.
bir yılın dörtte biri kadar çalışan yaz tatilinde çalışmadan maaş alan başka bir meslek dalı yoktur.
evet zordur ama zor olan çalışmaktır..
herkese renkli günler
gerçekten doğuda öğretmenseniz zordur, hele ki van'da. çünkü müdür ve müdür yardımcıları deprem çocukların yeterince psikolojisini bozdu diyerek hiç bir şey öğretmeden üst sınıfa geçirdiler ve bütün sıkıntısı öğretmenlere kaldı.. okuma yazma bilmeyen çocuklar durumu toparlayamadılar, aile deseniz zaten türkçe bilmiyor. veli toplası yapıldığında sadece çalışkan öğrencilerin velisi katılıyor, ücretsiz özel derslerle kurslarla toparlamaya çalışılmakta.. kısacası zordur, ayrıca kutsaldır.
En basitinden aynı anda en az 30-40 öğrenciyle ilgilenmek zorunda kaldıkları için zor meslekler başlığına alınabilecek meslek grubudur. Bazıları rahat evlerinde biriyle bile baş etmekte zorlanmaktadırlar.
dunyanin en kutsal meslegi oldugu cok dogru bir tespittir. fakat dunyanin en zor meslegi asla degildir. aksini savunursam doguda cetin kis sartlarinda, daglarda uyku uyumadan nobet tutan terorist itleri avlayan yuce turk askerine haksizlik etmis oluruz.
