Uzunluğundan ve sıkıcılığından dolayı arada 2 saatlik uyku molası vermemi gerektiren film. Sıkıcılık, yönetmenin kendi tercihi.
Filmin gerçek hikayesini bilmeyerek izlediğim için film boyunca gerilim hissi devam etti, iyi ki bilmiyormuşum. Uzun bir yazı olmamasını umuyorum, buradan sonrası eleştiri ile karışık spoiler. Filmi henüz bitirdiğim için idrak edemediğim kısımlar olabilir. Aydınlatırsınız.
--spoiler--
Film boyunca (gerçek hikayeye de sövdüm sonrasında) canımı en çok sıkan meselelerden biri hayatta kalan elemanın polis ile irtibata geçmemiş olması oldu. Hadi adam psikolojisi bozuldu kaçtı, lanet olası federallerin bu adama ulaşma yetkisi ya da imkanı yok mu? ikinci çiftin cinayetinde (göl kıyısındaki) erkek olan sağ kalmıştı, onun sorgusunu görmedik, gerçekte öyle bir sorgu oldu mu bilmiyorum.
Fincher'ın özellikle yaptığı bir şey de bürokratik engellerin sürekli karşılarına çıkması, aynı zamanda polis bile olsalar insanların işbirliği yapmak konusundaki tutuculuğu. Muhtemelen gerçektir.
Karikatüristin karısının davranışı beni rahatsız etmedi, anne olarak yapması gerekeni yaptığı için eş olarak hoşgörebileceği şeyleri hoşgörmedi ama bu normal bence.
Abd yasaları nasıl işliyor bilmiyorum ama ortada bu kadar delil varken (toschi ile kahvaltı sahnesinde konuşulanlar) katili hiç olmazsa sorguya alabilir veya evini tekrar arayabilirlerdi. Bu kısım saçmalık. Bir ara toschi'den bile şüphelendim, lokantadan elinde evraklarla çıkınca "ulan gitti bütün deliller" diye düşünmedim değil. Sonuç ise sıfır.
Karikatürist, sinemacının evine gittiğinde gerilimin an be an artması beni yerimden kaldırdı. Durdurup başka bir şeyle ilgilenmek zorunda kaldım ve sanırım birkaç kere "topuk amk topuk" diye bağırmış olabilirim. Ama oradan da hiçbir şey çıkmadı.
Karikatürist "iki katil var" diyerek ne anlatmak istedi?
Gerçekteki olayda da katilin mektubu yazan kişi olmadığını ya da en azından yazıların uyuşmadığını biliyoruz. Sinemacı neden sorgulanmadı? Hapisteki kadın ile katil neden yüzleştirilmedi, hiç olmazsa bir fotoğraf... Hizmetçi kız nasıl bu kadar rahat bir şekilde "katil aradı, 'bugün doğum günüm' dedi" diyerek ortalıkta dolanabiliyordu?
--spoiler--
Kafamda çok soru ve hayal kırıklığı var. Film kötü olduğundan değil, beklediğim katharsise ulaşamamış olmamadan dolayı. Genel olarak iyi filmdi.
Spoiler'lı edit: ´kırmızı pazartesi´ gibi bir film olmuş. Herkes katili biliyor, kimse kimseyi dinlemiyor. Herkes cinayetin farkında, kimse engel olamıyor. Birileri bir şeyler yapmak için çaba gösteriyor, başkaları "ya zaten yapamazsın boşver" diyor. Kanser etti beni bu. Hele adamı siyahi zannedildiği için tutuklamayan o iki polis memuru dangalak yok mu... Naptı onlar açığa alındı mı acaba?
amerika birleşik devletleri' nin yakalanamamış seri katillerinden zodiac katilinin hikayesini onun kimliğini araştıran karikatürist robert graysmith' in bakış açısından anlatan, david fincher' ın yönetmenliğini yaptığı, jake gylenhaal, robert downey jr, chloe sevigny' nin rol aldığı 2007 yapımı film.
(ingilizce: The Zodiac Killer), 1960'ların sonu ve 1970'lerin başında Kuzey Kaliforniya'da faaliyet göstermiş seri katil. Kimliği hâlâ bilinmemektedir.
Aralık 1968 ve Ekim 1969 yılları arasında Kaliforniya ve San Francisco'da, yaşları 16 ve 29 arasında değişen dört erkek ve üç kadının Zodiac tarafından öldürüldüğü bilinmektedir.
işlediği cinayetler sonrasında San Francisco Körfez Bölgesi'ndeki yerel gazetelere mektuplar göndermiş, bu mektuplarda genellikle kaç kişiyi öldürdüğünden ve cinayet anından bahsetmiştir. Mektuplarına sık sık "This is the Zodiac speaking..." diye başladığından, katilin adı Zodiac olarak anılır. Gönderdiği bu mektupların dördü şifreli olmak üzere, şimdiye kadar sadece bir tanesinin içerdiği şifreler çözülebilmiştir. Emniyet güçleri tarafından yapılan bir çok soruşturmaya rağmen katil hakkında somut bir delile ulaşılamamıştır.
Nisan 2004'te San Francisco Polis Departmanlığı cinayet dosyasını kapatmış, ancak Mart 2007'de dosya tekrar açılmıştır. Kaliforniya eyalaletinde ise dosya 1969'dan bu yana açıktır ve soruşturma hâlen sürdürülmektedir.
nasıl ya nasıl? 3 saate yakın izledikten, olay örgüsünü çözmeye çalıştıktan sonra nasıl böyle sonuçsuz biter?? bari hollywood kendi bir katil üretseydi de böyle bitmeseydi dedirten film.
hem jack the ripper ile birlikte yakalanamamış en sansasyonel seri katili beyaz perdeye taşıması hem de jack gylenhaal, robert downey jr, mark ruffalo ve chloe sevigny' nin gerilim ve sürükleyiciliğe eşlik eden usta performanslarıyla kaliteli bir yapımdır.
gerçek bir olaydan alındığını unutmadan izlerseniz, sıkılmadan rahatlıkla izleyeceğiniz 1969 amerikasında işlenen seri cinayetlerin anlatıldığı film. katili hala bulunamamıştır..
Zodiac, 1960'ların sonlarında San Fransisco bölgesine dehşet salmış seri katildir. Seneler sonra birçok mahkemede birden yeniden açılan davalara rağmen kimliği saptanamamış olan Zodiac ile ilgili hikayeler, birçok kitaba ve filme konu olmuştur. Kurbanlarının sayısı resmi olarak yedidir, fakat kendisinin iddia ettiği rakam bunun üzerindedir.
Robert Graysmith, Zodiac'ın mektuplarını ve şifrelerini San Fransisco Chronicle gazetesine yolladığı yıllarda, bu gazetede karikatüristti. Zodiac'ın kimliğini ortaya çıkarmayı saplantıya dönüştüren Graysmith, evliliğinin bozulmasına yol açan, 13 yıl gibi uzun bir süreçte kendini bu amaca adadı. Araştırmaları onu Zodiac'ın Arthur Leigh Allen olduğuna ikna etmişti, bu konuda 1986 ve 2002'de birer kitap yayımladı.
Allen, dedektif Dave Toschi'nin de baş şüphelisi idi. Allen, eğer bir arkadaşının iddia ettikleri doğruysa, bir keresinde Zodiac'ın kendisi olduğunu itiraf etmişti. Çocuk istismarı ile suçlanmıştı. Zodiac saati kullanıyordu, sorgusunda Zodiac'ın mektuplarından alıntılar yapmıştı, evinde birçok silah bulunmuştu ve babası donanma mensubuydu. Bunlar ve Allen'in aleyhinde gözüken daha birçok bulguya karşın Allen, gerek yalan makinesi gerekse el yazısı testlerini geçmişti. Allen, 1992'de Zodiac olmadığını ifade etti, bir röportaj esnasında gözyaşlarına boğuldu. 2002'de Zodiac'un mektup zarflarından elde edilen DNA verisiyle yapılan karşılaştırmada da temiz çıktı.
11 Ekim 1969 gecesi taksi şoförü Paul Stine, San Fransisco'nun Presidio Heights muhitinde, kimliği belirsiz bir erkek tarafından taksisinin içinde 9 mm'lik tabancayla vurulur.
Evlerinin penceresinden bakmakta olan 3 çocuk olayı görür ve katil olay yerinden ayrılmamışken polisi arar. Fakat polis telsizinden yapılan anons şüphelinin siyah bir kişi olduğu yönündedir. Ve bu hata katilin olay yerinden rahatlıkla uzaklaşmasına sebep olur.
Bu olaydan üç gün sonra San Fransisco Chronicle gazetesine, Stine'ın gömleğinden yırtılmış bir parça ile birlikte gönderilmiş bir mektup gelir. Katil, mektupta cinayeti kendisinin işlediğini ve devam edeceğini söyler. Alttaki imza ise "zodiac"tır. Bu mektuptan yaklaşık 3 hafta sonra 340 karakterlik bir kriptogram (şifrelenmiş yazı) gelir. Bu Kriptogram 43 yıl boyunca çözülemez.Zodiac'ın kötü şöhretinin asıl kısmı yerel gazetelere yolladığı, bazılarına ek olarak bir şifre iliştirilmiş mektuplardır. Bu mektuplarda gönderdiği şifreleri gazatenin ilk sayfasında yayınlamazlarsa bir takım masum insanlara, çocuklara zarar vereceğini ve bundan da basının sorumlu olacağını yazar.
Tehdit işe yarar ve medya mektuplara yer verir. Zodiac'a ait olduğuna kesin gözüyle bakılan 4 şifre vardır. ilki 1 Ağustos 1969 tarihinde 3 parça halinde 3 ayrı San Fransisco gazetesine gönderilmiş olan, 408 karakterli kriptogram'dır. Bu şifre bir haftada çözülmüştür.
ikinci kriptogram ise 8 Kasım 1969 tarihde San Fransisco Chronicle'a gönderilmiş olandır. Üçüncüsü 20 Nisan 1970 karakterlik "My Name is..." kriptogramı ve dördüncüsü de 26 Haziran 1970 tarihli,yerleştirilmiş bir bombanın yerine ilişkin, 32 karakterlik bir kriptodur. Bugüne değin birçok çözüm önerilmiş olmasına karşılık son üç şifrenin hiç biri otoritelerce kesin olarak çözülmüş sayılmamaktadır.
54 farklı kripto karakterin kullanıldığı 408 karakterin kullanıldığı ilk Zodiac kriptogramı, öğretmen çift Donald ve Betty Harden tarafından kesin olarak çözülmüştür. Kesin çözümün ölçütü; eldeki şifre anahtarının kripto metnine uygulandığında raslantısal olamayacak kadar anlamlı bir sonuç üretip üretmediğidir. Harden anahtarı, yazım hataları ile dolu olsa da raslantısal olamayacak kadar anlamlı bir mesajı ortaya çıkarmıştır. Yine de mesajın son 18 harfinin anlamı hala çözülememiştir. Çözülen metinde Zodiac şöyle yazar: "insanları öldürmekten hoşlanıyorum, çünkü bu, insan en tehlikeli hayvan olduğu için, ormandaki vahşi avlardan bile daha eğlenceli bir şey. Bu bir kızla yatağa girmekten bile daha heyecan verici bir deneyim. En iyi tarafı da şu ki ben öldüğümde cennette yeniden doğacağım ve kurbanlarım benim oradaki kölelerim olacaklar. Size adımı vermeyeceğim çünkü benim öteki dünya için köle toplama işimi yavaşlatmaya veya durdurmaya kalkarsınız...
ilkinden tam 3 ay, Paul Stine'in öldürülmesinden dört hafta sonra yollanan ikinci mesaj bir çok denemeye rağmen 43 yıl boyunca çözülemez. Bu şifrenin çözümünün bu kadar uzun sürmesinin sebebi ise bu şifrede ilkine ilaveten dokuz kripto karakteri daha kullanılmıştır. Ayrıca bu şifre ilkinden 68 karakter daha kısadır ki bu da şifreyi karmaşıklaştırmakta ve çözümü zorlaştırmaktadır. Buna rağmen bu mesaj 1973 doğumlu Özcan Türkmen tarafından çözülmüştür. (Radikal, 21.10.2012, Tan Morgül)
canlandırılmış tüm karakterlerin gerçek hayatta da yaşamış insanlar olduğu, kimliği hala bilinmeyen bir seri katilin ve en önemli şüphelisinin ön plana çıktığı film.
arthur leigh allen, zodiac katili için en önemli şüphelidir ve katille ortak bir sürü özellik barındırmıştır. robert graysmith, zodiac adlı eserini yayınladıktan sonra, polis departmanı toplanmış, allen için bir tutuklama çıkarılıp çıkarılamayacağını tartışırken, allen' in kalp krizi geçirip öldüğü haberi ulaşmıştır. ancak gerçek şudur ki -suçlu olup olmadığını hala bilemesek de- allen' in ölümü sonrası cinayetler ve graysmith' e yapılan, sadece derin bir nefes içeren aramalar kesilmiştir.
heyecanlı ve heyecanın özellikle sonuna doğru arttığı klasikleşmesi gereken filmdir. Jake Gyllenhaal muhteşem oyunculuğuyla ilgi çekicidir. robert downey jr. her zamanki kadar doğaldır.
filmde çok çarpıcı sahneler var. özellikle arabası bozulan kadın sahnesi kanımı dondurmuştur. ev sahnesi hiç nefes almadan seyrettiğim sahneydi. telefon sesinin tehditkarlığıda ayrıca geren bir detay. filmin her anı insanı düşündürüyor, gazete binasında geçen sahnelerden ve renklerden hoşlanmamıştım, filmde kullanılan mekanlar ve mekan tasarımları dışında itici bir özelliği olmayan film. buna rağmen özenle seyrettim bir kaç defa.
