ziya gökalp'in ölüm anıyla ilgili kaynağı şahidi olmayan iddialar ortaya atanlara en güzel cevabı, yine ziya gökalp'in eşine yazdığı bu mektup veriyor.
--spoiler--
"Ne muhteşem bir hasret, ne duygulu bir yürek ve ne hassas bir baba yüreği. Bu mektupta Ziya Gökalp Türklük ateşi, Diyarbekir sevgisi, aile hasreti ve Allah'a olan imanı-tevekkülü bir arada... Ziya Gökalp'in gönül kürsüsüne erişemeyip hakkında dedikodulara yeltenen küçük adamlara kendi ağzından bir cevaptır bu mektup. Türkü ise, bizim büyük ustaya selamımız olsun..."
bir necip fazıl iftirasıdır. ona da çok saygı duyduğu yalanla hiç işi olmayan bir ecnebi bayan dostu anlatmış. be allahtan korkmaz ölmüş bir adamın arkasından attığın bu iddia nın hesabını nasıl vereceksin. ziya gökalp'i dinsizlikle suçlamak için elinde belge yok,kanıt yok,şahit kim doğru dürüst belli değil. sen neye dayanarak böyle büyük bir laf ediyorsun.
daha önceden duydugum konu. bir gün fem dershanelerinde öss mağduru iken tarih hocamız (ki kendisi gerçekten çok iyi anlatırdı dersi) bunu söylemişti. belki zihniyetinden dolayı eleştirilebilir hocanın. ama anladım ki onun kaynağı doğruymuş. bir uyduruk değil gibi.
Ziya Gökalp'in ölüm anını anlatan kişinin kadın bacakları hakkındaki şiiri Allah için(!) okunmalı ve ziya gökalp'in Türkçülüğün esasları'yla karşılaştırılarak bu metnin çözümlemesi yapılmalıdır.
Ziya Gökalp'in öldüğü geceyi Necip Fazıl şu şekilde naklediyor;
"Ziya Gökalp'in Allah' a karşı tavrına ait bir müşahade(gözlem)...
Tarihin ve kimsenin bilmediği bir hadise... Benim kırk yıllık bir hatıram...
Bundan kırk küsür yıl önce, Abdülhak Hamid'in evinde bir hanımefendiyle tanıştım. Bu hanımefendi, ömrü Avrupa'da geçmiş, ne Ziya Gökalp'i tanıyan, ne Türkiye'yi, Türk Edebiyatını bilen, züppe, Avrupalılaşmış bir kimse... Kimsenin kastla, ne lehinde olabilir, ne aleyhinde..
Ben Abdülhak Hamit'e, Ziya Gökalp'in dinsizliğinden bahsederken birden doğruldu ve aynen şunları söyledi...
"istanbul'a gelişlerimden birinde hastalandım ve Fransız hastanesine yattım. Bitişiğimdeki odadan garip sesler geliyordu.Kim olduğunu, bu sesleri çıkaran hastanın kim ve ne olduğunu sordum. Meşhur Ziya Gökalp dediler. Mebusmuş(millevekili). Profesörmüş...ismini bile yeni duyuyordum. Öldüğü gece, başını duvarlara çarparak, SABAHA KADAR ALLAH'A EN GALiZ(AĞIR) KELiMELERLE SÖVDÜ... O kadar fena oldum ki bu hal karşısında odamdan çıkıp başka bir yere sığındım. Öğrendiğime göre Allah' a inanmazmış..."
