istisnalar haricinde aklına hayret edilebilecek yazardır.
parasızlık başka, düşüncesizlik bambaşka bir şey dostum!
zirveye gittin, otourdun lak lak etmeye başladın, ne güzel.
muhabbet sardıkça sardı, sıra yeme içme faslına geldi...
cebinde hiç para yok diyelim, olabilir; insanlık halidir.
şimdi birkaç sorum olacak:
1- eğer ki bir mekanda yemeden içmeden edemeyen bir insansan ne işin var zirvede, malum paran yok?
2- " " " " sadece muhabbetle yetinebiliyorsan ve malum, paran yoksa ne demeye yiyip içiyorsun?
3- cebinde az meblağ varsa ona göre ye iç, kendini mahcub etmene ne gerek var?
4- parasızlık utanılacak bir şey değildir, şayet herkes yiyip içerse ve sana sorulursa benim param yok diyemiyor musun?
şimdi kimse 3-5 kuruş hesabı muhabbetine girmesin, para değil şahsiyet meselesi bu.
bana da olmadı mı? oldu.
ankarada bir zirveye gittik, yol parasını anca denkledik, mekanda saatlerce bir şey yemedik içmedik; halbuki diğer yazarlar yemekler yediler, biralar içtiler...
biz içmedikte yemedikte... kimseye de hesap kitlemedik.
aslında her şeyden önemlisi sözlük gibi dayanışma örneklerinin çokça yaşandığı bir ortamda da olsa kimseye eyvallah etmemek mevzu dostum.
yoksa 3-5 önemsiz...
not: haa, nolur, birisi ben ısmarlıyorum millet filan deyip gaza gelir, o zaman tamam ye-iç-yumul. *
