yakın zamanda, bir tanesini yakaladığım veletuslar... "yavrum sen manyak mısın?! niye yaptın şimdi bunu?!" diye sorduğumda, aldığım cevap paha biçilemez: "parmak kası yapıyorum abi"...
farklı versiyonları da olan hede. örneğin biz küçükken girerdik herkes bi katta dururdu. meyva suyu kutularının boşlarını bulur yerlerden, şişirir her kata yerleştirirdik (bkz: the bomb has been planted). en üst kata çıkacak zavallı seçilirdi. (bkz: top sektirme) (bkz: saliseyi 00 a en yakın tutturan) bu arkadaş en üste gider ayagını bombanın üstünde bekletirdi. diğer katlarda da aynı şekilde. ve evet işte o an! apartman girişindeki arkadaş en üst kattakı zillerden kat kat aşağıya doğru basar, o zilleri duyan kat mensubu* bombayı patlattıktan sonra o kattaki zilleri çalar ve aşağıya kaptırırdı. onun yukarıdan geldiğini gören bi alt kat mensubu da aynısını yapar ve kaçardık. fakat bunları yaparken düşünmediğimiz şeyler alt kattaki kişilerin gürültü sebebiyle kapıya çıkacağını hesaplayamamak olurdu. (bkz: the bomb has been defused) (bkz: counter terrorist win)
insanı deli eden, içindeki katili uyandıran veletlerdir
bazen uykunun en güzel yerinde dadanırlar, sinirler iyice hoplar, ilk 1-2 seferde sakin bir sekilde karsılanır daha sonra, uykunun ya da o sırada yapılan işin içine iyice edildiği için, insanlıktan cıkılır, içteki canavar kendini gosterir ve küfürler akılda ardı ardına sıralanır, duruma göre agızda da sıralandıgı olur, dugme gordum basayım zihniyetine sahip bu cocukların tek amacı apartman "sakin"ini çileden çıkartmaktır, çok da iyi başarırlar ama korkum, birinin ölümünün elimden olacagıdır, tamam çocugum egleniyorsun ama bir yere kadar degil mi? herkesin de bir sabrı var*
zamane veletleridir.
bizim zamanımız da kapı yoktu ki, zili olsun. hiç unutmam sene milattan önce ben diyim 125 bin, sen de 150 bin. böyle arkadaşlarnan toplanmışız napalım ne edelim diyedüşünüyoruz. o sırada bizim şebeklerden birinin (bazılarımız evrimini tamamlayamamış tabi) aklına t-rex lerin kuyruğuna konserve kutusu bağlamak geldi. şebek işte sen o vakit konserve ne demek biliyor musun? embesil. sonra o yuvarlak bişi yaptı bunu bağlayalım dedi. lan git böle yumoş ortası delik şekillerle gelme bana dedim. böyle de sert bi insandım o zamanlar. ama hayat güzeldi be sözlük. hava temizdi. elmayı ağaçtan yerdik biz. sonracıma bi mamutlan 6 ay idare ederdik. mamut da mamut hani. nah böyle bir but var 20 kişi sor yersin. off canım çekti lan. neyse ben küçükken sözlük biz dinozordan kaçardık. bir şeye basmamıza gerek yoktu. zaten basacağımız bir şey de yoktu. yalın ayak kaçardık sözlük. elbiselerimize kırk yama yapılmadan yeni post dikmezdi annelerimiz. o zaman tabi böyle dikiş makinası yok iğnelerde dev gibin. tabi iyi tarafı, ipliği geçirmek sor olmazdı. 20 metre öteden rahat rahat geçirirdin. ipliği sözlük niyeti bozma...
ya şimdi öyle velet filan deyince anılarım depreşti sözlük... sen gel ben sana ara ara anlatırım. hatta bu kristoflan * yeni bir kıta bulduk. bu enayi "yeni kıta" diyo. "yok lan hindistan burası baksana tiplere" diyom. sonra nasıl güldüm anlatamam sözlük. hah işte onu anlatırım ben sana...
zamanında ben de bu veletlerden biriydim. ama biz ekip olarak çalışırdık. üç beş kişi falan. birimiz geçerdi zilin başına, bütün zillere aynı anda basınca hep beraber kaçardık. ama o apartmanı uzaktan izlemeyi de ihmal etmezdik. bütün apartman pencereye çıkırdı. işte o an amacımıza ulaşmış hissederdik kendimizi. ya ne kadar saçma ne kadar iğrenç bir şey olsa da şu an yaptığım hiç birşey bana bu kadar eğlenceli gelmiyor.
