1930 ylının Temmuz ayında Cumhuriyet Gazetesi manşetidir resimde görünen.
"Temizlik başladı" diye aktarılan haberde yerde ki çer çöpten bahsetmemekte maalesef. Kirli olan bi şeyler var, pislik var. Onlar temizleniyor gazeteye göre.
"Zeylan Deresindekiler Tamamen imha Edildi" diye devam ediyor haber ama aldanmayın, imha edilen bomba falan değil. Zaten o yıllarda ortalığa bomba koyup kaçanlar yoktu sanırım.
Pis bi şeyler temizlendi, pislikler imha edildi.
Bu haber Türk resmi
makamlarınca 15.000 dış basında 40.000'i geçen Kürtler'in "temizlenme" öyküsünü anlatıyor.
Şeyh Said isyanı ile başlayan süreçten sonra, deyim yerindeyse bir "Kürt avcılığı" başlatan devlet erkanı, isyana karışmış olsun olmasın, aradan ne kadar zaman geçerse geçsin hepsini temizlemeye niyet etmiş. Bu bizim güzide basınımızda "temizlik" olarak lanse edilmiş. Yani öldürülmeleri yetmemiş, onları aşağılık göstermek için herşey yapılmış. "O öldürülenler pisliktiler" denilmiş.
Kim bilir belkide böylece vicdanları rahat etmiştir.
O olay yani Zilan Kırımı, bizim coğrafyamızda pek dile getirilmesede bundan bahseden az buçuk insan var yer yüzünde. Bulabilirseniz resimlerine bakın. Saddam'ın Halepçe'si ile bizim Zilan'ımız arasında 7 fark bulabilene takdirlerimi sunarım.
Şunu iyi anlamak gerekir. Eğer devlet geçmişte hakikaten Kürtlere haksızlık yapmamış olsaydı, bugün onları sözümona sahiplenmeye kalkmazdı. Geçmişte yapılanların utancını taşıdıklarından mı yoksa başka siyasi çıkarlardan mı bilinmez ama yavaş yavaş geçmişle yüzleşilmeye başlandı.
Pis olan Kürtler artık temiz mi görünüyor gözlere yoksa artık o bakan gözler kendi pisliğinde boğlumamak için çırpınıyor mu bilinmez ama artık her şey farklı. Artık insanların konuşma zamanı.
Bu kadar baskıya rağmen, "Kürt Türk kardeştir" demek için konuşma zamanı.
