geceleri kulaklıkla radyo dinleyerek uyuyan birisi olarak, canıma tak ettirmiş olaydır. uykudan hemen önceki o anlarda, bilinçsiz bir şekilde frekans değiştiriken denk gelindiğinde, ister istemez insan önce müziği sonra sözleri algılıyor bi yerde. ancak sözlere gelene kadar müziğin o oynak ritmi çoktan götünüzü bir, başınızı öbür yana sallıyor; özellikle bu mübarek gecelerde insanın abdestini kaçırıyor, günaha sokuyor yeminlen. arkadan gelen ah, oh sesleri ise evlere şenlik. neyse ya; hayat ne tuhaf, vapurlar filan...
