antalyada yaşayan bir kadının 4 cocuğu var kızlar öğretmen, hemşire ve üniversitede uluslar arası ilişkiler okuyor biride, oğlan çocuğununda üniversite okuması gerekiyor ama zihinsel engelli olduğu için devletin her özel şirketin engelli vatandaşlara iş imkanı sağlaması şartı sayesinde çalışıyor. bu çocukların annesi bir gün bir kadınla tanışıyor kadının iki çocuğu var ve bu iki çocuk hem zihin hemde bedensel engelli, 4 çocuklu kadın
- bir çocuk daha yapmayı düşünmedin mi? diye soruyor. kadının yüzü asılıyor sinirleniyor, 4 çocuk annesi olan kadın diğer kadının şu cevabı vermesini bekliyor: ya diğeride engelli olursa ne yaparım? ama kadının cevabı şöyle oluyor;
- ya doğurduğum çocuk normal olursa, ben onu bu engelli çocuklarımdan daha çok severde evlatlarım arasında ayrım yapar çocuklarımı sevgisiz bırakırsam, bakımlarını aksatırsam kendimi nasıl affederim. diyor.
engelli çocukların annelerinin, anneliği çok başka onların sevgileri, fedakarlıkları çok farklı. çocuklarının büyüme durumu farklı, normal çocuk büyüdükçe annesinin sorumluluğu azalır, evlendirir gider ama engelli çouklar annelerine ölene kadar muhtaçtır ve o annelerin eğlenmek yalnız kalıp kafa dinlemek olanaklar hiç yok gibidir. rabbim hepsine sabır versin.
bu sınav dünyası denilen fani dünyanın en büyük sınavı olarak düşündüğüm olaydır.
Bu konu hakkında yanlış bir şey söylenmemesi gereken hassas bir konudur. Sabrımızın bir kaya gibi olmasını gerektirir. mahrum olduğu bir çok şeyi ona sevgiyle ve şefkatle yaşatmak gerekir. tabi başında da söylediğim gibi yazmak konusunda kararsız kaldım çünkü yaşamayan bilemez tabi ki bilse de bilgiden ve düşünceden öteye geçmez. ben düşünülenin aksine şanssızlık değil şans olduğunu kabul ediyorum. en azından şükretmek konusunda insana canlı canlı dersler almasına sağlayacak durumdur. eğer ki böyle aileler varsa temennimiz ; onlara sevgiyle yaklaşın.
sevgiyi sonuna kadar hakeden çocuklardır. her çocuğun kendine özel olduğunu düşünürüm zihinsel engellide olsa zihinsel engelli olmasada. annemin kuzeni zihinsel engelli ve onu ailesi çok güzel yetiştirmiş. dünyadaki bütün canlılara sevgiyle yaklaşıyor. bunda ailesinin çok büyük bir payı var ama bu sevgiyi saygıyı aşılamak için çocuğun zihinsel engelli olması gerekmemektir. zihinsel engelli bile olmasa her çocuğun bu şekilde özenle sevgiyle yetiştirilmesinin taraftarıyım. sonuçta her çocuk özeldir.