normalde kahvaltı sırasında önümüze yığdığımızda utanmamıza sebep olan - niyeyse bunu hiç anlamam, çok garip bir milletiz acayip şeylerden utanıyoruz- zeytinin yenilmeyen kısmını değerlendirmektir. sadece kendi yediğimiz zeytinleri pencereye koyup kurutmamız yeterlidir. görünüm olarak çok şık durmasa da çekirdekler kuruduktan sonra üzerine akrilik boya ile kat atılıp renklendirilebilir. yani kolyenizi rengarenk hale getirebilirsiniz. bir süre sonra kimsenin yüzüne bakmadığı hatta iğrendiği zeytin çekirdekleri herkesin boynuna takmak istediği bir kolye haline geliyor. yüzümün bir karış sakalıyla ben bunları nerden biliyorum, şurdan biliyorum. objeler üzerine düşünüp onlara şekil vermek benim için bir hobi, bunu sadece düşünmeyi seviyorum. ha bir de masadaki zeytin çekirdeklerinden soru işareti yapmak acayip hoşuma gidiyor.
