kardeşimdir. ilk kez tadına baktığında koşup çıkarmıştı, bir daha asla yemem diye yemin de etmişti *
ben sadece siyah zeytin sevmem, yeşiline bayılırım.
Kokusu ve buruş buruş hâliyle hayatımda en nefret ettiğim yiyecektir. Sevenleri de sevmiyorum bir de herkes hasta gözüyle bakıyorlar bana sanki zeytin yemek ibadetmiş gibi. Evdekiler ile defalarca kavga ettim zeytin yüzünden, kokusuna dayanamadığım sebzeyi her sabah yemekn istiyorlar. Bir gün hepsini zeytin suyu ile geberticem.
işkence gibi geliyor onun kokusu ve görüntüsü.
15 senedir yemediğim meyve eve giren zeytinin kokusunu her yerde alırım tadı kadar kokusundan da nefret ederim bikeresinde misafirliğe gitmiştim poğçayı ısırdıgım an azıma gelen zeytin tadı ile halıya tükürmem bir oldu bütün ev ahalisi yüzüme garip garip bakıyordu.
muhtemelen zeytinci bir sülaleden gelmiştir; küçüklüğünden beri her sofrada zeytinin türlü türlü çeşidini görmenin verdiği bıkkınlıkla nefret etmiştir zeytinden; en azından zeytin sevmeyen insanın bende ki hikayesi böyle.
zeytini yemeyi boşver görmeye dahi katlanamayan garip insanlar vardır. kuzen böyle yaradılışta biriyle evli. sabah iş yerinde kahvaltıda zeytin yediğimiz zamanlar kavga çıkıyor. kolay kolay zeytin aldırtmaz. kavga dövüş zeytin aldırdığımızda çekirdeklerini önüne doğru koyarsanız cinayet çıkar. garip çocuk.
ulu orta söylendiğinde dayak yeme tehlikesiyle karşı karşıya kalan insandır. ulan ne bu zeytin faşizmi? yemiyorum, sevmiyorum mına koyduğumun zeytinini! sırf bu yüzden terkeden sevgililerim oldu. *
hayatım boyunca yediğim zeytinleri toplasan 15-20 adettir. onlarda üniversitedeki aç günlerde malum aç insan herşey yer. ya seve seve ya ...
