yesil zeytin,pinar kasar,nutella uclemesidir efenim bu.
Kucucuksun,cocuksun,top oynayip acikmissin. Kosmussun anneye aciktigini belli ederek... Anne ellerini yika dese bile dinlememis,'yikadim' diyip tozlu ellerle alip kacmissindir ekmegini. Annenin,anneannenin,babaannenin toplulukta bir sey yenmez ogutune uyarak belki,ya da kimseyle paylasmak istemediginden ekmegini, bir kosede hepsini mideye indirip yine firlamissindir arkadaslarinin yanina cikolata kapli dudaklarinla.onlarsa sen ne kadar gizlendigini sansan da anlamislardir bu kacamagini...
Kimi zaman da salca vardir dudaklarinda... Ya da 'elini agzini yika da cik'a karsi koyan yemek suyu kirmiziligi. Giysilerinde de vardir bu lekeler,ama arkadaslarin bilirler,o lekeler bayattirlar,seni ele vermezler.
Buyursun,hem de cok. Ruhun vucuduna cocuk kalir. Vucudun ruhunu buyutmesi gereken anne olur. Bu sikintine karsi okudugun bir karikatur dergisinde salcali ekmegi olan bir cocuk gorursun,hatirlarsin seni ele veren kirmizi lekeyi...
Ruhun artik buyumek zorunda kalmistir belki. Efkarin seni icini doksen de hicbir tanidiginin goremeyecegi alemlere surukler. Zeytin,kasar peyniri,sokella gorursun ve dusunursun...
