Türkiye'de sıkça rastlanan genellemedir. Sosyetede para harcayan, lüks arabalara binen insanlar sadece şanslıdırlar ve bunun yanı sıra kötü insanlardır. insanlıktan anlamazlar. Diğerlerine yukarıdan bakarlar. Fakir olanlar ise hep içten, hep iyilik doludur. Kader onları fakir yapmıştır.
Ne yazık ki arabesk Türk filmlerinin ve müzisyenlerin yıllar içerisinde halkımızda yerleştirdiği olgu budur. Oysa suç oranını artıran en önemli faktör varoşlardır. Mafya babaları zengin olabiliyorlarsa bunun en önemli nedeni 3 kuruş para için her adamı öldürebilecek insanlardır. Fakir edebiyatı yapan şarkıcıların zengin şarkıcıların kaç tanesi gerçek anlamda bir hizmet getirmişlerdir kendi şehirlerine? Bugün sakıp sabancı'nın yaptırmış olduğu okullar ve kültür merkezlerinin onda biri eğer ibrahim tatlıses tarafından yaptırılmış olsaydı yıllardır söylediği sözleri samimiyet kazanmış olurdu.
Fakat bu ülkede zenginler kötüdür, fakirler ise her zaman iyi. Zenginlik içerisinde yaşayıp bunu açıkça gösterenler halk tarafından benimsenmezler. Ama bir zamanlar fakirseniz köşesiniz köşe!
bazı şeyler parayla kazanılmıyor, hatta kaybediliyor. yardım yapan zenginlerin büyük miktarı da babalarının hayırlarına yaptırmıyorlar. devlete vermeleri gereken verginin bir miktarı karşılığında yaptırıyorlar.
tamam yaptır, güzel...önce vermen gereken vergiyi ver, sonra üstüne hastane mi yapıyon ne yapıyorsan yaptır. ki bu da çözüm değil, neyse...
zenginlerin bir zamanlar ne emeklerle dişlerini tırnaklarına katarak bu hale geldikleri göz ardı edildiğinde ve kazanımlarını fakirlerle paylaşmadıklarında yapılan genelleme..
iyiliğin para ile satın alınmayan bir şey olmasından kaynaklanır... zira genelleme olmamakla birlikte o iyi fakirler parayı buldukları zaman kötü olma olasılıkları oldukça yüksektir...
türk filmleri sayesinde halkımızın yapısına işlemiş olaydır. okey taşlarını chip yaparak oynadığımız poker de bile kazanan arkadaşın g.tü kalkar mı ya? işte öyle bişey *
bütün fakirlerin zengin olmak istesi gibi bir paradoksa dönüşen tezdir. fakir iyi, zengin kötü, iyi olan kötü olmak isterse; iyi olan aslında iyi midir yoksa kötü mü?
güzel kızların fakir erkeklerle evlenebilmesi için, film ve dizilerle beynimize zorla sokulmuştur.
eleman fakirdir, iyi yüreklidir, falan feşmekan... bunlar klişelerdir ama dikkat çekilmeyen önemli bir nokta fakir elemanın aç gözlü olmasıdır. neymiş efendim, fakir diye zengin, manken gibi kıza aşık olamaz mıymış? olamazsın paşam! madem o kadar delikanlıydın, gidip fakir ama gururlu bir kız bulaydın. yok mu fakirlerde iyi kız? ama olmaz... ille artizliğini yapacak. ne kadar süper çalıştığını, ekmeğini nasıl taştan çıkardığını kızın "kötü" babasına ispatlamaya çalışır. babası kızı vermedi ya, altına sıfır araba çekip, ev almadı ya kötü oldu tabi. fakir edebiyatını ne bilsin zengin ve kötü adam. adam çalışmış, fabrika kurmuş, kızını yurtdışında okutmuş, sen de çık ortaya vay efendim kızı vermedi. vermez tabi keko.
halbuki biraz sakinleşse, biraz etrafına bakınsa... evet sakinim. tamam geçti.
türk milletinin ajitasyona ne kada duyarlı olduğunu kanıtlayan doğru bir tespit.
aijtasyon yapan bu hassas halkın gözünde devamlı artı puanlar almaktadır. bu ajitasyon konusu da genellikle maddiyatla ilgili olduğunu için ve bunun zanlısı da zenginler olduğu için halk hep zengini kötü fakiri iyi bilmiştir bilincinde.
bilinen klişe yanlışlardan bir tanesi. zenginler cimri, fakirler cömert falan gibi de benzerleri vardır ancak fakir insanların da zengin olunca ne olduklarını iyi bildiğimiz için.
ayrıca türk filmlerindeki zengin çocuklarının da fakir olanları karşısında şansının olmaması da etkili bu yanlışları doğru bilmekte. ne yani, bir insan hem zengin hem iyi sevişen hem de romantik birisi olamaz mı. bal gibi de olur. ya da fakir olup da kötü kalpli, gaddar olamaz mı. o da olur. demek ki neymiş fakir insan fakirle zengin zenginle.
eğitim, sağlık hizmeti, insanca yaşamak, saygı görmek.
bütün bunlar zenginlerin hakkıymış gibi yansıtılıyor da ondan. insan ister istemez, kendinden daha fazla parası olana bir antipati besliyor.
