parama para katayım diye götünü yırtan, lüks arabasında millete caka satana değil de dünyada gezmedik ülke bırakmayan bir zengine özenmemek elde değil.
Herkes kendinde olmayanı istiyor benim görüşüme göre. Şu an yaşadığım hayatın içinden bakınca bağcılar'da yaşamak nasıl olurdu çok merak ediyorum, orda yaşamayı o karmaşık hayatın bir parçası olup nefes aldığımı hissedebilmeyi istiyorum mesela. Ne kadar dayanırdım ya da hoşuma gider miydi bilmiyorum ama içten içe bunu isterken buluyorum kendimi. Zenginlerin kasıntı ve protokol delisi halleri gerçeklikten kat be kat uzak.
her ne kadar burada edebiyat parçalayarak aksini iddia etsek de çoğumuzun haklı olarak içinde bulunduğu durum.
kimimiz öğrenci maddi olarak daha fazla imkanı olsa şehir dışında iyi bir üniversiteye gidecek ama elde yok avuçta yok gidemiyor mesela, kimimiz daha ortahalli ankarada filan okuyabiliyor ama yurtdışına çıkıp avrupa birliği ülkelerinden diploma alan zengin çocuklarına özeniyor.
kimimiz parası olsa aynı puanla bilkentte burssuz okuyacakken okuyamıyor.
kimi öğrenci kredisini/bursunu ailesine yolluyor 100 lirayı filan cebine harçlık yapıyor.
bunlar daha sadece öğrencilik kısmı bir de iş hayatına atılıp haftanın yedi günü o zenginin sermayesine para katmak için çalışıp didinip ayda 2000 lira alırsan mutlu olacaksın, onun ise 2000 lira bir adet kıyafet parası olacak. çocuğuna aldığı araba 250.000 tl oturduğu ev en az 4.000.000 tl değerinde olacak. asıl o zaman zenginlerin hayatına daha da çok özeneceğiz ve dünyanın adaletsizliğine küfredeceğiz.
yaşınız küçükse ortaokul /lise sıralarındaysanız az çok yemeğiniz başınızı sokacak eviniz varsa zenginlik vb. kavramlar sizin için henüz önem teşkil etmiyor ; bu güzelim yaşlarınızın tadını çıkarın. çünkü ileride adaletsizliğe, haksızlığa dayalı bu düzene küfretmekten sinir stresten sağlığınızdan olabilirsiniz. hele bir üniversite 3. ya da 4. sınıf olup stajlar vb. ile çalışma hayatına girin , gelecek kaygısı , geçim derdi gibi kavramlar başınızı sıkıştırdığında görülüyor zenginliğe özeniyor musunuz özenmiyor musunuz?
bana gelince şahsen, lüksleri olmadan orta hatta ortanın altı maddiyatta bir hayatı sürdürmeme yetecek (yani çalışmamı gerektirmeyecek kadar) aileden gelen bir maddi birikim olmasını dilerdim. insanın şu kısacık ömrünün en güzel yıllarını eğitim almak ve meslek sahibi olmak için, geri kalan olgunluk yıllarını da çalışmakla geçirmesi üzücü. birtakım insanların bu sorumluluk altında ezilip belki de çok başarılı olacakları alanlarda kendilerini geliştirememesi gidip müzikle uğraşmak isterken mühendislik okumak zorunda olması veya bilime merak sardığı halde işletmeci olup çıkması kötü bir durum.
