Kuzuloğlu’nun konuşmasını akıllara getirendir: “parası olsa kendisinin yapacağı şeyi yaptığım için orospu çocuğu oluyorum. Bakıyorlar ferrarime sonra vay orospu çocuğuna bak diyorlar”
memur çocuğuyum, arkadaşlarımın çoğunun ailesi zengin. aralarında şerefsiz haysiyetsiz, parasıyla insanları satın almaya çalışanları ayıkladım zamanında. hep birlikte etkinlik olaylarımız falan çok ani oluyor. ee onlarda son kasa arabalar var bende yok. arada bi tribe girmiyo değilim. geçen haftasonu düğünde kasap havası oynarken birisinin ayağına bastım o ayakkabı yediyüzzzz derken bi sefer daha bastım, gülüp geçmek zorunda kaldı. agresifim ben s*kerim parasını. ulan bu yazı buraya nasıl geldi. neyse.
yok la öyle bir şey, gözlemliyom günümü falan hiç ayrı gayrı yok , kimse kimseyi parası var veya yok diye sevmemezlik etmiyor, etmen guzum kalbim kırılıyo.
Sırf 310 bin tl lik arabaya biniyorum diye beni hor görüyorsanız sizler fakirsiniz ve bundan sonra otostop çeken fakirleri de asla almıyorum karar sizin seçiminizi yapın.
öyle şirketler var ki bilmem kaç ülkenin ekonomisini toplasan anca eşitleniyor. öyle sanatçılar var ki ordudan daha fazla masraf yapıyor. peki nedir bunların ayrıcalığı? nedir bunların senden benden farkı?
ister yetenek olsun ister azim ve çalışma. benim görüşüme göre hiçbir insan zengin olmamalı, çünkü bir kişinin zengin olması bin kişinin fakir olmasını gerektirir. ve durum aynen böyle. bir dünyadaki zengin azınlığa bakın bir de koskoca afrika kıtasına.
uzun lafın kısası, gazet der ki kişinin gönlü zengin olmalı. yeterinden fazla parası varsa olmayana vermeli, memlekette-dünyada eşitik sağlanmalı.
