türkiye'de gittikçe belirginleşen maddi kutuplaşmanın sonucu. iran'da düşen uçak ve ölen insanlara duyulan nefret bunun bariz örneğidir.
kimse ölmesin, peace falan flütte, şimdi şöyle düşünelim;
bazı insanlar dubai'ye bekarlığa veda partisine gidiyor, bir eli yağda öteki eli balda oh miss bir hayat. bazı insanlarda evine üç kuruş para götürmek için ölüm riski taşıyan işlerde çalışıyor.
öldüklerinden neredeyse kimsenin haberi olmadan. moto-kuryeler, madenciler, tersane çalışanları, kot fabrikalarında çalışanlar v.s. bu insanlardan herhangi bir melsekten olan kişi her an ölümle yüz yüze.
en tepkisiz toplumun bile taşıyabileceği yük bellidir. 5-10 seneye kadar bu uçurum iyice açılacak ve devlet kaynak yaratamaz hale gelecek. lale devri bitiyor ahali.
ha sahi o lansman fiyatına dairelere ne oldu sahi? reklamlar filan dönmüyor artık. fısss.
sokaklara şöyle bir bakın insanların yüzünde gülümseme yok, herkes küçük dünyasına hatta hücrelerine gömülmüş vaziyette. toplum artık tamamen zombiye bağlamış.
k.marx'ın "üretim araçlarına sahip olanlar ile olmayanlar" desturunu istemeseler de kavrayacaklar. sonra bye bye.
böyle bir ülkede neden zenginlerden nefret ediyorsun diye hayıflanamazsınız kimseye.
çünkü nefret etmemeleri anormal olurdu.
