gerçekten anlam veremediğim nefrettir.
ama tutamıyorum kendimi, ne zaman belli ki zengin birini görsem içimden tipini skym demekten kendimi alamıyorum.
komünist filan da değilim ha, parayı çok severim. bayılırım yani, sevgiden sonraki favorim para abi. param olsa da saçsam.
Ama yok. sikiyim ki fakirim. ay sonlarını denkleştirmem lazım, okul harç borçlarını ödemem lazım, KYK da var, üstüne okulu okumak da lazım madem o kadar para vermişiz, ama borcu ödemek için çalışmak da lazım yoksa nasıl ödenecek o dağ gibi krediler.
oof of.
neden aq. niye kendimizi heba ediyoruz hayatta bir yerlere gelebilmek için, niye sanki aramızdaki bu uçurum çok normalmiş gibi davranıyoruz, orospu çocuklarında var işte bir sürü para, niye aramızdaki bu ayrım bu kadar büyük olmak zorunda?
sanırım yediremiyorum içimde bir türlü, bana ve benim gibilere yapılmış çok büyük bir haksızlık gibi geliyor.
hayat tabi, birisinde fazla var, birisinde az var. buna da şükür. en azından aç değiliz açıkta değiliz, beterin çok daha beteri var. ama bu mentalite de hep bizi aynı hapishanenin içinde tutuyormuş gibi hissediyorum.
Daha çok haksız kazanılmış paranın zenginliğine duyulan nefrettir. Çünkü görgü kurallarına uymayan bu tipler paralarını gözünüze gözünüze sokarlar ve sizde millet nasıl kazanıyor bu kadar parayı fikri doğar. Adam gibi çalışıp zengin olan insan parasını gözünüze sokmaz çünkü aynı yollardan geçmiştir...
Sistemin yarattığı dengesizlikten kaynaklanan durum. Günümüzde paranın her ayıbı örttüğünü düşünürsek haklı da olunabilecek düşünce. Ancak her parası olana da aynı önyargıyla yaklaşmak yanlıştır.
birçoğunun genelde parasıyla her boku elde edeceğini düşünüp önce küçükken;
''baba bana bisiklet al'' söylemlerinden büyüyüp ''baba geçenlerde bi yat almışım varyaa kız gibi şerefsizim!'' söylemlerine uzanan hayatlarının sözkonusu şahıslarda oluşturduğu kişilik neticesinde duyulan nefrettir.
ayrıca bu kişiler, bu arkadaşlarımızı baba parasıyla biryerlere gelmiş-gelmeye çalışan, özel üniversitede okuduğu için aptal, gerizekalı olarak tanımlarlar. zannedersin ki babasının parası olsa hepsini çocuk esirgeme kurumuna bağışlayacak. evet hayat adil değil.
