elbiseleriyle, arabasiyla kisaca babasinin parasi ve onun alabildigi binumum öte beri ile hava attigini zanneden, kendisi aslinda tek basina tanimsiz eleman iken, ailesinin bilmem kac milyon dolari ile bir küme olusturdugunu sanan, özel okullarda okumasina ragmen, "egitim cehaleti alir, esseklik baki kalir" sözünün canli örnegiymiscesine ortalikta dolanan insan müsvettelerinin sonuna kadar hakettikleri bir cesit sifat.
zengin ve piç birbirine paralel olmayan iki sıfat olduğu için saçma bir söz. hadi zengin züppesi denildiği zaman anlaşılır. hem zengindir yanında da züppe olmuştur.
Ancak piçliğin ne alakası var zenginlikle.
servet düşmanlığının had safhada olduğu ülkemizde, bu söz, özel üniversiteye giden öğrenciler için oldukça yaygın olarak kullanılır. Ayrıca bir erkek, sevgilisini arabayla bir yere götürdüğü zaman anlamsızca zengin piçi olur. gece dışarı çıktığı zaman pahalı gece klüplerine gittiği zaman yine zengin piçi olacaktır.
Peki niçin? her zaman öss birincileri maddi durumu çok iyi olmayan ailelerden çıkar. Gazetelerin maşetleri hazırdır. " inşaat işçisi babanın oğlu türkiye birincisi". Durum öyle bir hale sokulur ki; insanın beyninde zorluklar içinde, yoktan var edilmiş bir durum oluşur. Zengin çocuğu, babasının parasıyla har vurup harman savururken, arabalarla kızlarla gezerken diğer çocuk kısıtlı imkanlarına rağmen çalışıp başarılı olmuştur.
böyle vahim tablolar karşımıza "zengin piçi" gibi mide bulandırıcı bir söz ortaya çıkartır. bu arada, zengin çocuğun babasının bir çok metresi vardır ve o çocukta bunlardan olmuş gayr-i meşru çocuktur. Böyle bir saçmalık olamaz.
paralel olarak, nedense x5 sahipleri amele olmaktadır. nedense bütün sarı düz saçlı kızlar kaşar* olmaktadır.
fakir piçi de olduğu gibi zenginin de piçi olabilir.
her zengin aileden doğan erkek çocuk piç, kız çocuk da yolludur zaten.
babalarımız da alın teriyle değil hep çalıp çırpmayla gelmiş bu noktalara,
tek dürüst siz ve sizlerin ailesi,
tek efendi de sizsiniz...
bir adamın doğuştan bir şeylere sahip olmaması kendi elinde değildir, bunun gibi bir şeylere sahip olması da kendi elinde değildir.
para ile piç olan adam parasızken piçin allah'ı olur.
karakter meselesi bu işler,
adam her zaman adamdır parası varken de yokken de.
biz bir yere gelsek "babası" sağolsun dersiniz,
siz bir yere gelince "helal koçum" olur...
oysa ben istemedim bunu, babam sıradan bir adam olsa dahi ben yine okur yine mimar olur yine bir şirkette işe başlar ve şu an üst düzey yönetici hayli hayli olurdum. tek fark kendi ailemin firmasında değil de başka bir iş adamının firmasında çalışmak zorunda kalırdım. ha bana sorarsanız ki diğeri tercihim olurdu bana babam seçme hakkı tanısaydı. en azından yaptığım her başarıda sadece "beni" alkışlarlardı, kemal beyin oğlunu değil...
ben "ben" olarak varolmak isterdim,
babamın oğlu olarak değil!
genellikle ailelerinin, ozellikle babalarının eseridirler. kaynagında dogulu kulturun ilkel kalıntılarını tasır. calısarak emek vererek kafa patlatarak kazanılmıs bir serveti bir baltaya sap olamamıs oglunun-kızının istifadesine sunmak dogulu davranısıdır. batılı insan oglu-kızı resit olduktan sonra genellikle zırnık koklatmaz. "gitsin calıssın hayatını kazansın" diye dusunur. cunku havadan kazanmamıstır o parayı, degerini bilir. ama bizim toplumda ozellikle kaynagı belli olmayan, calısmadan-uretmeden hırsızlıkla sahip olunmus servete sahip aileler haydan gelen huya gider misali embesil cocugunu dunyanın parasını verip ozel universiteye yollar altına da luksunden bir araba ceker. tabi bu durum da fakir olanın zoruna gider. ama para adamın kardesim, birsey diyemezsin. ister cocuguna harcar ister cope atar. yoksa baba parası yemeden calısarak-ureterek kazanılmıs parayla sahip olunan arabaya kim ne diyebilir, helali hos olsun.
