herkes arkadaşının komşusunun hakkını savunursa, herkes belli başlı edep kurallarına uyarsa ve herkes herşeyi öğrenmeye çalışmak yerine sadece merak ettiği şeylere odaklanırsa bugünümüzden daha iyi yarınlar bekler belki bizi.
ama nedense imkansız gibi geliyor bana. kendime bakıyorum, gidişat kendimde bile pek iyi değil.
sadece sistemin değil, kölelerin de suçudur. şu memurluk alımları limitsiz açılıverse bir an, bir allahın kulu okumaz bu ülkede. bir allahın kulu üretmez. kimse bu şekilde nereye kadar devam edeceğini aklına getirmek istemez.
memurluğu siktiret tıp veya mühendislik gibi albenisi yüksek fakültelerin kontenjanları açılsa, "gelin alıcaz hepinizi" deseler bir allahın kulu idealinin peşinden koşmaz. herkes geçim derdi olmayan bir hayat için canını dişine takar takır takır bitirir o okulu. gerçi bizim milletin idealleri de yok ya, neyse.
yani aptal saptal işlerle uğraşmak yerine(sözlük yazarlığı gibi) veya ne bileyim ergen filozof olarak etrafta dolanmak yerine kendinize bir yol çizin. yolunuzun bir sonu olsun. ve o yol için çalışın. o yolu otobüsle mi tramvayla mı limuzinle mi gideceğinizi düşünmeyin.
yıllarca parayla sınanan bir ülkenin insanlarının kafa yapısından bahsediyoruz. öyle ki 82 anayasası nın kabulü için yapılan referandumda bile, oy vermeyenlerin para cezası ile tehdit edildiği bir ülke burası. yani öncelikli derdi, "yarın yiyecek ekmek bulabilir miyim" olan insanların her şeyden önce paraya önem vermeleri onların suçu değildir. ha tabii ki değil profesör; sağduyu sahibi, araştıran, kendini geliştiren her insan bir değerdir bana göre. yukarda bahsettiğimse acı ama ülkenin gerçeği olan durum.
profesörlerin kebapçılar kadar tanınmadığı ve hatta profesör yerine "pırofsör, proföser" diye tanımlandığı, siyasi denilen şeytani çıbanbaşları ve satılık kalemlerinin bilimin değerini azaltmak için onlara demediğini bırakmadığı ve beyinden çok midesiyle düşünen insanların yaşadığı ülkedir.
değerlinin tanımını belirlemek gerek öncelikle eğer değerli insanlığa ve kendisine katkısı ise gayette de bir kebapçının bir doktordan değerli olabileceği örnekler görebiliriz.
işini düzgün yapmayan, yanlış tedavi uygulayan, para için gereksiz muayenelere sokan, hastalrı para musluğu olarak gören binlerce doktor var bu ülkede, doktorlar cenneten gönderilmiş melekler değildir.
iyimser olmaya gerek yok bu konuda. eğer zenginsen, paran varsa. hakimden, savcıdan değerlisindir ve daha iyi yaşarsın bu ülkede.
öyle çünkü.. çocuklarını daha iyi eğitirsin, sağlık sorunlarını en iyi hastanelerde giderirsin, öss kpss uğraşmazsın babandan hazırdır işin, gelecek kaygın olmaz baban sana sağlamıştır geleceği.
ben böyle birisi değilim ama olmak isterdim. illa zenginsiniz diye kötü kalpli piçin teki olacaksınız diye bir kaide yok, bunu biliyorsunuz. açıkçası profesör olmaktansa kebapçılar zinciri olan zengin birisi olmak isterdim.
köyden gelirken bağ, bahçe, tarla ne varsa yatırım amaçlı satıp geliyor. adam gelirken bir kere profesörden 1-0 önde başlıyor hayata ufak bir dukkan açıyor yoluna bakıyor. derken 2 -3 bazen 4. Şube geliyor. hatta bazı arkadaşlar olayı abartıp franchising hizmeti bile verebiliyor. (bkz: çiğköfteciler) Düşünün yani. sende burada okul oku bulabilirsen bir işe gir asgari ücretle ayı bitirmeye çalış...
