aile şerefi'ni izleyerek büyümüş insanların, bütün zenginleri filmlerde gördükleri tipler gibi zannetmesinden kaynaklanan duygudur. insan mısın lan oktay?
iki kere tamamiyle iflas edip yeniden kazanan bir ailenin çocuğu olarak; zenginlik dediğimiz biraz akıl, biraz içgüdü, çokça da şans değişkenlerinin birleşimi oluşuyor.
bunun dışında aile bağlarından asla vazgeçmeyerek, iyi insan olmaktan sapmayarak da oluyor.
kuru ekmeğe muhtaç günlerimiz oldu bizim ailecek; şimdi hepimizin altında birer araba var. babam geçen kasımda işsiz kaldı, ama bu seferki krize hazırlanmış olduğumuzdan, ben çalışıyor olduğumdan olayla başa çıkabiliyoruz.
yani dediğim şu ki; zengin olmak bir insanın kötülüğüne değil, şanslı ve planlı olduğuna delalettir.
nefret etmeyiniz. seviniz.
gençliğimde içinde bulunduğum durum. aslında haklı noktaları vardır. bu dünya gerçekten adaletsiz. ama sonra adaletsizliğin sadece para ile ölçülemeyeceğini anladım. örneğin bu dünyada engelli insanlar var. doğuştan kör olan, bacağı sakat olan insanlar. onların adaletsizliğini nasıl çözeceğiz? mesela benim ailem oldukça hoşgörülü ve aklı başında insanlardı. bazı maddi durumu iyi olan arkadaşlarımın aileleri ise çok dar bakışlı ve cahil. çoğu zaman onların yerinde olmaktansa kendi aileme şükretmişimdir.
o yüzden herkes herkesten bir yönden şanslı ve şanssız. insanlık belki de asla kusursuz bir adalet bulamayacak. şu anda tercihim çok çalışarak o zenginlerin paralarını ellerinden almak. bence en güzel strateji bu. kaliteli iş yapacaksın ve paralarını kazanacaksın.
