yakın zamanda şahit olduğum olay;
kuzenimle beraber manzara fotoğrafları çekmek için çıkmıştık evden, yanımızada cüzdan falan almamıştık amacımız fotoğraf çekip dönmekti. gittiğimiz yol üzerinde burger king vardı, dondurma satıldığı giriş bölümünde 5 tane çocuk sıra bekliyordu. içlerinde bitane kız çocuğunun üstü kir pas içindeydi, belli ki kimsesizdi yanında da kimse yoktu. yavaşça utangaç bir sesle yaşıtlarına ''banada dondurma alır mısınız ?'' dedi. diğerleride hafif sırıtmayla ''az önce simit yememişmiydin sen ?'' diyerek cevap verdiler kıza. o an çoçuk belli ki çok utandı koşarak ayrıldı ordan. kim bilir o an ''keşke benimde bir ailem olsaydı, benimde güzel kıyafetlerim olsaydı, benimde arkadaşlarım olsaydı'' diye geçirmiştir aklından. kuzenimle beraber çok üzülmüştük gerçekten, keşke yanımızda para olsaydı da birazda olsa küçük kızın dilediğini alma fırsatı sunabilseydik. bu olayda çocukların hiç suçu yok bence, en büyük suç ailelerin. evlatlarını şımartırken terbiye vermeyi unutmaları bu gibi nice örneklere vesile oluyor. evlatlarına empatiyi öğretmeleri gerekirdi.
kapitalist düzenin yaş gözetmediğini gözler önüne seren acı gerçektir.
çocuğun suçu yok elbette. her istediği yerine getirilen, para ile şımartılan, paylaşma duygusu aşılanmayan çocuk ne bilsin merhameti.
