-where is sultanahmet?
+anaa renge bak layn.
-what?
*ulan gece görsen korkarsın.
+aga bunlarınki çok büyük oluyomuş.
*bakayım.
-are you crazy?
*oh maşşşallah. gel sultan osmanı gösterem ben sana.
ilk defa gördüğü takdirde yadırganmaması gereken tiptir. babam uzak yol ehliyetli bir telsiz operatörüydü. ben küçükken, annem ve babamla beraber çokca gezme imkanı buldum bu sebepten ötürü. annemin saçlarının sarı olduğu bir dönemde, papua yeni gine'ye yolu düştü gemininm. o zamanlar konteyner sistemi yoktu veya gelişmemişti. gemiler bir limanda 1 ay falan beklerdi ki; yükünü komple boşaltsın ve yeniden doldursun. böyle zamanlarda mürettebata çıkış için izin verilir ve dışarıda gezmeleri için fırsat tanınırdı. ufak ve siyahi çocukların, annemi gördükleri zamanki kaçışlarını unutamam. yani demek istediğim şu; hala tam anlamıyla bunu, karma olarak yaşayan bir millet değiliz. ve canlı olarak siyahi birisini görmek bir çoğu için güç bu sebepten aval aval bakan tipi yadırgamıyorum.
belki art niyeti yoktur lakin öyle bir bakar ki (m)adama, adeta o kişiye farklı olduğunu, kendilerinden olmadığını ima eder gibidir. bazıları da vardır ki hayvanat bahçesinde maymun izlermiş gibi nezaketten nasibini almamışça bakarlar. kısacası gün görmemiş kişilerin tipik hareketlerindendir.
