woody allen'in muhtemelen en az konuştuğu fakat en çok anlatının geçtiği filmlerden biri olmalı.
klasik woody allen mizahı dünya görüşüyle birleşiyor; sevilmek ve güvende hissetmek için kendi varoluşunu reddeden bi adamın hikayesi.
hem de kendi de jazzcı olan allen'in en sevdiği dönemde; jazz çağı amerikasında.
1983 yapımı, başrollerinde woody allen ve mia farrow'un oynadığı woody allen filmi.
filmden benim anladığım eleştiri şudur, ne kadar doğru anladığım tartışılır:
sana kendin ol derler. onlarca salık verirler bunun için sana. ama onlar kendin olmadığın halini sevmiş olurlar, senin kendin olduğun hali değil. kendin olursun. sonrasındaysa seni yağmalarlar, dışlarlar, seni yok etmek isterler, sırf kendin olduğun için. sonrasındaysa çözümü kendin olmaktan çıkışta bulursun. o zaman seni tekrar sevmeye başlarlar.
"zelig'in öz-varoluşu aslında bir varolmayıştır. kişilikten yoksun insani nitelikleri o kadar uzun zamandır
hayatın hengamesinde kaybolmuştur ki, hep tek başına oturur, sessizce boşluğa bakarak...
bir sıfır...
bir gayri-insan...
rol yapan bir ucube...
bütün istediği uyum sağlamak, ait olmak, düşmanlarına görünmez olmak ve sevilmektir ama ne uyum sağlayabilir ne de aidiyet yaşayabilir. düşmanlarının denetimi altındadır, ve umursamanmadan durur."
Türünün ilk ve tek örneği olan sahte woody allen belgeseli.
Zelig adında psikozlu bir adamın hikayesinin ekseninde izleyicisine
Amerikan toplumu hakkında güzel bir analiz fırsatı verirken buhran dönemini farklı bir bakış açısıyla inceliyor.
Filmden: -Ben bir psikiyatristim saplantılı paronaid üzerine çalışıyorum.
Freudla birlikte bazı çalışmalar yürüttüm. 3 tane makalem var. :)
Filmin en yaran sahnelerinden birisi Zelig'in klu kulx klan tarafından hem kızılderiliye hem zenciye dönüşebilen bir yahudi olduğu için baş düşman ilan edilmesidir
Öteki ise iyileşmiş olan Zelig'in toplum tarafından dışlanmasından sonra gittiği bir Yunan restoranında yemek yerken birden bire yunana dönüşmesidir.
--spoiler--
