düşünmeye ve sorgulamaya başlayan insanın kendini ve dünyayı tanıma yolunda gördüğü haksızlıklara, adaletsizlikler sonucunda ki mükafatıdır ''mutsuzluk''.
çünkü bakmak değil, görmek isteyenlerin yüzleştiği hayat, sadece bakmakla yetinenlerin ki gibi toz pembe değildir.
Doğru olduğuna inanmıyorum. Asosyal olan insan mutsuzdur önermesi, kendilerini insanlara bağlı olarak düşünen bir takım insanların düşüncesidir. Şahsım adına örnekleyerek açıklamak gerekirse, "yalnızlıktan ölüyorum lan" dediğim günler de yaşadım, popstar kıvamında bir sosyal çevremin olduğu günler de. ister asosyal olduğum ister popüler olduğum gün olsun, günün sonunda kafamı yastığa koyduğumda asıl önemli olan şeyin(tek önemli demiyorum bencillik çıkarılmasın.), kendimin ve sahip olduğum şeyler olduğunu yaşadım. O gün kendime ne kattıysam, hangi tecrübeler "beni ben yaptıysa", beni asıl mutlu eden şeyin onlar olduğunu yaşayarak öğrendim. Düşünen ve zeki bir insan mutsuzsa, inanın o kendi seçimidir. Bu da amaçsızdır, o da bilir. ister zeki olsun ister olmasın ister mutlu olsun ister olmasın, gözlerimizi kapatıp uyuduğumuzda hepimiz eşitiz. Birikimlerimiz hariç.
zeki bir insan olduğum söylenir. bu konuda söyleyebileceğim tek şey var. mutluluk diye bir şey yok, olsa olsa mutsuzsuzluk vardır. mutsuz olmadığımız zamanlar mutlu olduğumuzu sanırız.
ve beyin durduğu ve düşünmeyi unuttuğu zaman en mutlu olduğumuz anlardır.
