toplum tarafından sürekli birbiriyle karıştırılan iki kelimenin anlamdan çok yaşamsal farkıdır.
zeka, güzel sesli olmak gibidir. ses yeteneği doğuştan gelir ama bunun da bir kaynağı vardır. örneğin baba da müzisyendir. zeka da doğuştandır fakat aileden ve çevreden kaynaklanır. kişi, çoğu insanın gördüğünü farklı bir bakış açısıyla inceler. doğruları daha mantıklıdır.
kurnazlık ise işine geldiği gibi şekle girmek, fırsatlardan doğru yararlanmaktır. doğruları, insanlardan elde edeceği çıkarlara göre tasarlanmıştır. bu hayatta zengin yaşamak için çırpınan kim varsa kurnazdır.
kısaca zekiysen nerede nasıl rol yapman gerektiğini bilirsin diyenler, kurnazlık ile karıştırmıştır. ancak kurnazlar ortama göre şekil alır. çünkü planları ve çıkarları vardır.
kurnaz insanlar kalitesizdir. kendilerinden ödün verirler. zeki insanlar ise çevresindekileri doğruya inandırana kadar davasından vazgeçmez, sonucu ölüm olsa bile direnirler. çünkü bilirler, yaşasalar da bilinçsiz bir toplumda veya kötü bir ortamda hayat sürecekler.
Zeki adam kurnaz olmayabilir ama kurnaz adam zekidir. Bu durumda zeki olupta kurnaz olmayanlar saf oluyor. Hem saf hem zeki olunabiliyorsa, hem kurnaz hem iyi niyetli de olunabilir. Sonuç olarak önemli olan niyet. Pek bi fark yoktur.
