çoğu insanın umrunda olmayan durum. küçük zehra'nın gözyaşları. şu günlerde yoldan insan çevirip maddi durumunu sorsan başlar ağlamaya zaten. ayrıca yiyim zehra'nın ayakkabılarını , karnım doyar belki.
yılın ilk gününde 7 genç doğalgazdan zehirlenip ölmüş...
bir hafta önce bir sürü şehit vermişiz...
binlerce ana, bacı, kardeş yüreği ağzında yaşamakta...
zamlardan dolayı insanlar ısınamamış, yıla üşüyerek ve iç geçirerek girmiş. yıla o şekilde girdiği için değil de gerçekleri bildiği için tüm yılın böyle geçeceğini bilmiş.
karlar üstünde bi anneannenin içi yanmış. soğuğa, kara aldırmadan "yavrum demiş, göndermeseydim seni..."
keşke...
bir abla ölen kardeşinin çizmelerini öpmüş, kardeşini kucaklar gibi kucaklamış onları.
acımız büyük denmiş, kaybımız acı.
ama eninde sonunda gerçekleşecek olan isteği biraz gecikti diye gözyaşı döken zehra'nın üzüntüsü yanıda ne ki bunlar...
yürekleri dağlayan olay. yetkililerin hemen harekete geçmesini bekliyoruz, kampanya falan başlatılsın, sayın aydınlarımız da olaya tepkisiz kalmaz diye ümit ediyoruz, zehradanözürdiliyoruz.com adlı platforma hemen imza atarlar inşallah.
korkarım ki zehra ilerde bir kırmızı pabuç için sıradan bir küçük emrah filmine senaryo olacaktır. ve korkarım ki amerikan tarzı repliklerimle giderek kendi değerlerimi yitiriyorum.*
