ben su içsem yarıyorken, 3 pideyi midesine indirip hala zayıf olan arkadaşlarımın varlığı söz konusudur. el kadar tatlıları yese de bir şey olmaz kendisine.
Bir yandan kötü, bir yandan iyi. Kavgaya gidiyorsun bakıyorsun karşındaki adam öküz gibi mübarek. Kendine bakıyorsun sonra bi 30 saniye kalıyorsun mal gibi. E sonrası malum.. Herneyse benim buz torbam nerdeydi bilen var mı sözlük?
Takıntılı olduğumuz için mi zayıfız. Yoksa zayıf oldugumuz için mi takıntılıyız? Mutsuzuz. Hastayız. Ait degiliz. Bilinemeyen genellikle kimseyi memnun etmeyen zümredir. Genellikle zayıflığı herkese dert olan duruma mensup kişidir. Kimi kilo al. Kimi aaa alma ne güzel insanlar böyle olmak istiyor. Der. Der de dururlar bu duruma mensup kişilere. Bir de kendi 34 bedene inmek isteyip düşmanca ayy ama çok zayıfsın böyle olmaz hastalik gibi kafa karıştırıcı moral bozucu dış etken eşantiyonları vardır.
türkiye'de pek iyi bir şey olmayabiliyor. az yiyip doyunca insanlar takıntılı olduğunuzu ve sofradan aç kalktığınızı zannedip size acıyor hatta içten içe küçümseyenler de oluyor, dert ettiği şeye bak gibi. biraz kilolu yaşlı teyzeler otobüste büyük ihtimalle sizin yanınıza oturuyor, kendi rahat ediyor ve siz sıkışıyorsunuz. son olarak herhangi bi abur cuburu övmeye kalksanız insanlar size yiyip yiyip kilo almıyorum diye hava mı atıyorsun tarzı yaklaşıyor. halbuki sadece zayıfsınız.
bu konu hayatımda yer edinmiş önemli parçalardan birisi. bu yazım kısmen uzun olacak . yaptığım tek şey derdimi anlatmak. çok da uzun değil. eğer okumaktan sıkılacaksınız şimdiden bırakmanızı tavsiye ederim. düşüncelerimi sonuna kadar okuyanlara da şimdiden teşekkür ediyorum , zihnime hoş geldiniz diyorum.
ilk sorunumuzla başlayalım : insanlar sizi dikkate almıyor. oldukça ciddiyim . bu tamamen psikolojik bir şey. belirtmeliyim ki jest ve mimikleri okumakta çok iyiyimdir. bu özelliğimi belirtmemin sebebini bir sonraki paragrafta anlayacaksınız. gelin size biraz kendimden bahsedeyim : - 1,82 boyundayım , kilom da , bir erkeğin boyuna göre olması gereken kilo değerine göre çok daha düşük.
şimdi gelelim asıl meselemize ; benim canımı sıkan durum, samimi olmadığım yahut tanımadığım herhangi birine,
bir soru sorduğumda ilginç bakışlarla karşılaşıyor olmam.zayıf ve uzun boylu olmak çocuksu görünmenize neden oluyor. sakalım olmasına rağmen, yüz tipimin çocuksu olduğunu belirteyim. insanların bu ayrımcı tutumu hangisinden ötürü kaynaklanıyor merak ediyorum. iyi niyetle soru sorduğum bir insan " bu ne a**ına koyayım , çöplükte mi yaşıyorsun sen" bakışını her attığında sinirden deliye dönüyorum. belki de sadece bunu bir takıntı haline getirdiğim için böyle düşünüyorum , insanlara sormadan bilemeyeceğim.
yan etkiler hiç biter mi ? bir de kız meselesi var tabi. kızlar zayıf erkekleri dikkate almıyor gibi geliyor bana. yanımızda abla gibi durursunuz , aman diyeyim. benim bir kadının psikolojisi hakkında yegane tahminim : " kendini güvende hissedebileceği erkeğin yanında durmak istiyorlar." kendinden hem boy , hem de kilo anlamında daha üstün ve otoriter birini istiyorlar. bu konuda kesinlikle kadınları suçlamıyorum. insan veya kadın doğası gereği korunma-barınma gibi içgüdülerin olması gayet doğal.
toplumdaki erkeklerin zayıflığı , eziklik göstergesi olarak lanse edilmiştir. hiçbir zaman , karakter özelliklerine bakılmaksızın yargılanırlar. bunun dışında "millet ne der" düşüncesi de hakim. ah şu gösteriş meraklısı insanlarımız , kızlarımız... çubuk gibi oğlanla evlenmiş derler , dedikodunu yaparlar sonra değil mi ?
bu tür trajikomik olaylar , en azından ben gibi gözüken , aynı durumdan yakınan kişiler için genelde böyledir. artık üzülmüyorum bile. şu anda bu kelimeleri okuyan sevgili kardeşlerim ,derdimi az da olsa anlatabildiysem ve size,biz zayıfların hissiyatını geçirebildiysem ne mutlu bana.
1- zayıf olmamın yarattığı öz güven eksikliğinden dolayı hiçbir kız arkadaşım olmadı. 2- üniversite okumama rağmen hala liseli bir velet gibi gözüküyorum. 3- aşık olduğum bir kızın benden kilolu olması ve beni ciddiye almayacağı düşüncesi beni çok üzüyor. 4- sırf biraz daha olgun gözükebilmek için , sakallarımı kesmediğim gerçeği kadar acı bir gerçek yoktur galiba. 5- buna ek olarak ailem de dahil , insanların nedenini bilmeden sürekli bana kız arkadaşım olması gerektiği konusunda telkinlerde bulunması artık çok sinirimi bozmaya başladı. şaka dahi olsa batıyor.
" aman be , sen de çubuk gibi oğlansın. ye biraz ye , götür malı götür" diyenleri duyar gibi oldum. efendim , ideal kilodaki bir insanın aldığı kaloriden çok daha fazlasını alıyorum . doymak nedir bilmem . sık sık yemek yerim. annem "sende kurt var galiba" der hep. kalori kaybetmeme neden olacak ağır sporlarla hiç uğraşmadım. hobilerim basketbol oynamak ve bisiklet sürmek. peki aldığım bu kaloriler paralel evrende mi vücuduma kazandırılıyor ?
işin sağlık kısmına gelirsek ; doktora 5-6 sene önce gittiğimde , ergenlik dönemimde olması normal tarzında klasik doktor klişelerini dinlediğimi hiç unutamam . ben o günden sonra bir daha hiç muayeneye gitmedim . her şeyin ergenliğe bağlayacak kadar aptallaşmış derdim hep doktorlar. bir de derdimi o denli ciddi anlatmama rağmen , sözde doktorumuz gülerek "ergenlik caanum olur canuum yihavvv zuhahahahaha" demişti. kan testi bile istemedi. doğru düzgün muayene bile yapmadı , mr istemedi. ne utanç verici bir gündü :)
benim her zaman aklıma üç seçenek geliyor. genetik yapıdan kaynaklanan ektomorf vücut yapısı olabilir. baba tarafından dedemi hep bana benzetirler. kendimi hep , genetiğimi dedemden aldığımı düşünerek avuturdum. bunun dışında , annemin de dediği gibi bağırsak solucanı -bağırsaklarda meydana gelmiş ve vücudun besin maddelerini emmesini engelleyen her türlü komplikasyon etmeni olabilir. (belki de çok hızlı çalışan bir metabolizma) üçüncü olası neden de psikolojik bir rahatsızlık olabilir diye düşünürdüm. araştırma yaparak kendime Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu tanısı koydum. Hastalığin Belirtileri,sosyal davranışlarım ile çoğunlukla benzerdi. Fakat psikoloğa gözükme fikri her zaman askıda kaldı.
neyse, biliyor musun sözlük? gerçekten takmıyorum. kim ne derse desin artık boş. Size laf atana da "sen ilk önce yerleri süpüren gurbetçi bavulu götüne ve yağların efendisi devasa göbeğine bir bak ondan sonra konuş". Dersiniz.
işler son raddeye gelince anneme " ben niye bu kadar zayıfım ?" diye sordum. hayatta beni ciddiye alarak dinleyen tek insan annemden başkası değildi.
tebessüm etti , "herkes sen gibi olmak istiyor oğluşum kilo alıp da napcan?" dedi.
anneme ; milletin milyonlarca kez söylediği " çok zayıfsın len , ekmek ye azcık" laflarından bıktığımı , arkadaşlarımın benle dalga geçtiğini , giydiğim her şeyin bol olmasından bıktığımı , kızlara açılmaktan çekindiğimi falan anlattım.
tekrar tebessüm etti . "ah benim güzel yavrum , ben seni seviyorum ya" dedi, sarıldı. "kilon veya boyun ne olursa olsun önce iyi bir insan olmayı öğren." dedi bana . "her şeyin başı sağlıktır ve mutluluktur , gerisine çare vardır. " dedi. sen ne kadar haklıymışsın canım anam. senin sayende kendimi biraz daha iyi hisseder oldum.
Bir zamanlar bana da herkes “biraz ye aq” derdi. Orospu çocukları ben sanki amipim sanki beslenme yetim gelişmemiş benim... şu an 49-50 gidip geliyorum ve mutluyum, onu dedikleri zaman 47ydim. Hala zayıfsın diyenlere sen de baya kilolusun diyorum.
Toplumun büyük bir çoğunluğu, özellikle yaşlılar, sağlıklı olmayı balık etli görünümlü olmak sanıyorlar. Bi teyze beni görsün direkt ayy yavrum yesene biraz ölüp gidecen çocum diyor. Tövbe yarabbim ya.
(bkz: #38743945) evet , iki buçuk sene sonra yeniden bu başlıktayım. hala kız arkadaşım yok ve hala da zayıfım swh peki kafama takıyor muyum ? elbette ki hayır. bunla yaşamayı , onu kontol etmeyi öğrendim sanırım.
zayıf ya da şişman olmanın inanın hiçbir önemi yok bu hayatta. asıl önemli ve değerli olan şeyler sizi ne olursa olsun seven insanlar , bir de kendinize değer vermeniz.
70-75 yıl yaşadıktan sonra geberip gideceğiz arkadaşlar. fani bir yaşamda ne olur kimseyi, dış görünüşü veya herhangi bir fiziksel özelliği nedeniyle aşağılamayın , onun kalbini kırmayın. şaka bile olsa ne kadar kırıcı olduğunuzun farkında değilsiniz. ben gibi hassas olan insanlarda bunun sonu depresyona kadar varıyor.
annemin tavsiyesine uyun , "sağlıktan önemli hiçbir şey yoktur ", sadece sizi seven ve kabul eden insanlar ile vakit geçirin. diğerlerine siktir çekin.
merak edenler için iki buçuk sene içerisinde üç farklı alandan hekime muayene oldum . endokrinoloji , kardiyoloji ve dahiliye. inanmayacaksınız ama üç hekim de bana götüyle güldü. sen şu ana kadar muayene olan ve değerleri bu kadar iyi çıkan birkaç hastadan birisin dediler. peki tavsiyeleri ne oldu bilmek ister misiniz?
"kafanı ferah tut, stresten uzak dur , sevdiklerinle vakit geçir." işte o zaman kilo alacaksın. unutma ; bağırsakların da , miden de , karaciğerin de , hepsi bir şekilde beynin tarafından kontrol ediliyor.
edit : ya bak güzel kardeşim , normalde eksi oy vereni umursayacak biri değilim ama ben burada insanlara umut olmaya , pozitiflik aşılamaya çalışıyorum. gerçekten siktir git trollüğünü başka yerde yap.
