artık yorulmuş olmanın, tükenmişliğin verdiği umursamazlık haliyle, takıp ceketi kola, kendi yoluna yönelmişken ağızdan dökülen son sözlerdir. bir yarım kalmış hikayeye daha içten içe sövülüp, bir kilit daha vurulur zaten kapalı olan gönül kapısına, bir daha çalınmaması umuduyla. (bkz: sevgi bazen vazgeçebilmektir)
