kişinin bir başarısız aşk hikâyesinin peşinden kendini avutması durumudur. hayatımızı yaşadığımız süre zarfında ellerimizden kayan pek çok şey için de kullanırız aynı psikolojik avuntu ürününü.
ibrahim sadri'nin, aynı isimde bir şiiri mevcuttur. ve yanılmıyorsam bir de "adam gibi" şiiri vardı benzer konseptte olan gene ibrahim sadri'nin.
Şimdi gidiyorsun git,
Bütün sabahları üşüdüğüm,
Bütün gördüğüm senli günlerim onlar da gitsin.
içimde bir şarkı,
Gözünde bir ışık kalmıştı her şeye inat,
Kapat gözlerimi sevdiğim anlarda gitsin,
Yıldızları da alsana yanına gökyüzünden,
Sevdiğimiz şarkıları da,
Pencereme konan Yusufcukda.
Bana karanlığı bırak.
Beni bırak beni böyle bırak,
Böyle ansızın, böyle yakışıksız,
Böyle anlamsız, böyle dağınık,
Öyle kapıda susuşum,
Öyle sarsak, öyle serkeş, öyle çerkes duruşum,
Koy beni sensizliğe,
Ve otursun içime kül gibi kor yangını.
Şimdi gidiyorsun git.
Hadi git,
Hepsi hepsi bir sevda benimkisi al da git.
Hadi kanatma,
Hadi yıkma,
Hadi dokunma,
Zaten ben seni öylesine sevmiştim.
Şimdi gidiyorsun git.
Bütün sabahları üşüdüğüm.
Bütün gördüğüm senli günlerim, onlar da gitsin.
içinde bir şarkı,
Gözünde bir ışık kalmıştı her şeye inat,
Kapat gözlerimi sevdiğim anlarda gitsin.
Şimdi gidiyorsun git.
Hadi git.
Hepsi hepsi bir sevda benimkisi al da git.
Hadi kanatma,
Hadi yıkma,
Hadi dokunma,
Zaten ben seni öylesine sevmiştim.
ibrahim sadri'ye ait bir şiir. kimse öylesine sevilmez her sevginin bir nedeni vardır severken neden sevdiğinizi bilirsiniz fakat terk ederken yada terk edilirken neden gittiğinizi bilmezsiniz öylesine olmuştur sanki çok acıdır belki iki taraf içinde ama öylesine olması gerekmiştir.
