dostoyevski'nin bu kitapta '' ölüler evinden anılar'' ismini kullanması, özgürlüğü elinden alınmış insanı, ölüye benzetmesindendir. bu kitabın şu açıdan önemi büyüktür; soylu sınıfına mensup dostoyevski, hapisane yıllarında sıradan halkı tanıma, onları gözlemleme fırsatı bulmuştur. nitekim dört senelik mahkumiyet döneminden sonra; son derece olgun, halkı tanıyan bir dostoyevski olmuştur kendisi. şüphesiz bu durum onun yazarlığına ve düşünür kimliğine çok şeyler katmıştır.
bordo siyah yayınlarının ismini ölüler evinden anılar olarak çevirdiği Dostoyevski romanı. Dostoyevski'nin hapishane yıllarının, farklı bir yazar olmak için yaşanan denneyimler bütününe dönüşmesini birinci elden gözlemleyebileceğimiz anı-roman tarzındaki kitaptır. temel olarak gerçekleri ele alsa da kurgusal yanları da azımsanmayacak kadar fazladır.
her dostoyeski biyografisinde yer alan baba katilliği kavramı bir inceden göstermiştir kendisini bu kitapta. ama daha korkar dostoyeski kendi şeytanından. birine baba katili damgası yapıştırır sonra geri alır. iyi ki de öyle yapar zira devasa romanları sıradadır ve bu olgu ( baba katilliği ) o dev sayfalarda tüm görkemi ile yerini almak için beklemekte ve gelişmektedir.bir de şu var bayram gününde mahkumların sanki bir şey olacakmış güzel bir şeyler olacakmış gibi beklemeleri ama akşamın daha önce binlerce akşam gibi sıradan oluşu karşısında hırçınlaşmaları hiç bir suçu olmadığı halde salt fakir olduklarından salt okumaya geldikleri şehirde bir tanıdıkları birikimleri olmadığından öğrenci yurtlarında kalmaya mecbur olanların bazılarının o ilk zamanlarda o kimsenin birbirini pek tanımadığı zamanlarda okuldan yurda dönüşlerinde yaşadıkları boşluk duygusuna benzer. kimse hırçınlaşmasa da..
piyasada genel anlamda ''ölü evinden anılar'' ve ''ölüler evindne anılar'' şeklinde yer alır. ben bu kitabı adam yayınlarından okumuştum[ki adam da bildiğim kadarıyla bu işin hakkını vermeye çalışır] bunun dışında; iskele, bordo siyah gibi yayınevleri de ''ölü evinden anılar'' şeklinde çevirmiştir ama bu yayınevleri biraz sallama çeviri ypıyorlar fikrindeyim. ama şu da bir gerçek genel anlamda ölü evinden anılar şeklinde çevrilmiş. bundan dolayı belki de en mantıklısı orjinal ismini yazmak.[roman bir yana hatta şiir çevirilerinde de birebir tercih ettiğim adamdır; özellikle ilhan berk'in rimbaud çevirisi ile tahsin yücel'in boudelaire'in paris sıkıntısı'nı işinin ehli kişilere çevirtmiştir]
dostoyevski'nin sürgün yıllarındaki anılarını anlattığı kitabıdır[bu kitapta ayrıca[elinden incili hiç düşürmeyen] dostoyevski'nin kararsız yaradılışı ve sinirli yapısını bulabiliriz]
