Haspishane hikayelerini daha önce izleyip(Esaretin Bedeli, Prison Break, Oz) sevenlerin okuması gereken Dostoyevski romanı.
Dostoyevski gibi bir akla sahip birinin, insanın düşüp gidebileceği en kötü koşullarda, en olumsuz yerde dahi nasıl gözlem yaparak hayatta kalabileceğini, hayatın tadlarını yakalayabileceğini ve mahpusların ruhsal değerlendirmesini yapabileceğini kitap boyu görüyoruz.
sibiryadaki bir hapishanede kürek cezası çeken mahkumların yasayislarini anlatan roman. asil bir adamın bir anda farklı karakterli onlarca mahkumun arasına düşmesi ve orada geçirdiği yıllarda yaşadıklarını ve gördüklerini anlatması üzerine kurulu. mahkûmların kendisine yabancı gelen düşünüş biçimlerini, davranışlarını anlatıyor. tekdüze olduğu için okumayı çok sevmeyenlere sıkıcı gelebilir ama ben severek okudum.
fyodor mihailoviç dostoyevski'nin 1861-1862 yılları arasında 'vremya' adlı dergiye yazdığı anıları. 'alexander petroviç' karakterinin başından geçmiş gibi okuruz anıları, kendi tabiriyle; ölüler evinden sahneleri. bilinmesi gereken şey ise, alexander petroviç kimliğinin arkadasındaki kişidir. çar petro'ya ihanetten yargılanan genç dostoyevski, sibirya'ya sürgüne yollanır 1849 yılında. 'ölüler evinden sahneler ise' bir kurgu değil, bizzat genç dostoyevski'nin hayatından anılardır.
bugüne dek birçok yayınevinden, yaklaşık 7-8 kez okumuşluğum var kitabı. akim akimiç ve bakluşin karakterleri derince izler bırakmış zihnimde.
'...ama insan yedi canlıdır! insan her şeye alışan bir yaratıktır ve sanırım bu onun en iyi niteliğidir.' cümlesi ise hiçbir zaman aklımdan çıkmamak üzere yer etmiştir. okuyunuz, okutturunuz.
-genç de değildi, yaşlı da. güzel de değildi, çirkin de. zeki biri miydi, okumuş biri mi, bunu bile anlamak mümkün değildi. kişiliğinde dikkati çeken sonsuz bir iyi yüreklilikten; sizin için bir şeyler yapmak, durumunuzu hafifletmek için önüne geçilemez bir istekten, kesinlikle hoşlanacağınız bir şeyler yapma arzusundan başka hiçbir şey yoktu.
(bkz: ölüler evinden anılar)
bugün başladığım kitap. Henüz 24 sayfa okuyabilme şansım oldu. Dostoyevski nin sürgünden döndükten sonra yazmış olduğu ikinci kitap. Bu kitap ardından gelen yer altından notlar, suç ve ceza, budala, karamazov kardeşler gibi yapıtların habercisi olarak kabul ediliyor.
Anladığım kadarıyla biraz sıkıcı bir kitap olacak, otobiyografik özellikler taşıdığı zaten ortada. Umuyorum ki bitirdiğimde de kendime bir şeyler katmış olurum.
an itibariyle bitirmiş olduğum kitap. dostoyevski’nin hapishane hayatını kaleme aldığı eser. edebi açıdan pek başarılı bulmamakla beraber, yazarın yaşamına dair izleri anlamanızı sağlayacağını düşünüyorum.
sıkıcı mı sıkıcı. ancak prison breakteki kötü gardiyanlardan, esaretin bedelindeki umuttan, harmanlanmış bir eser olarak görüp okumak isteyebilirsiniz. zaten böyle de bir kitap.
dostoyevski'nin 'vremya' dergisini yazdığı 'ölüler evinden hatıraları'nın kitaplaştırılmış hali.
Çar'a ihanetten yargılandıktan sonra sibirya'ya sürülmesinin de büyük önemi vardır herhalde bunları yazmasında.
Bu kitabı her altı-yedi ayda bir okurum. Üçüncü kısım 'hastane' nedense hep daha çok ilgimi çeker. dün gece Microsoft'un 'co-pilot' yapay zekasına çizdirmeyi denedim tasfir ettiklerini, ortaya şöyle bir şey çıktı.
Biraz daha uğraşmak lazım elbette fakat yine de fena olmadı.
