feleğin deliğinden * bencileyin geçmiş yazarlardır. bizim oyuncaklarımız vardı da biz mi oynamadık? bizim oyuncağımız, simit tahtasıydı, oyuncağımızla para kazanırdık. tabii ille de simit satanlar değil, ayakkabı boyayanlar, mendil satanlar, cami önlerinde mendil açanlar da buraya dahildir.
herhangi bir zorunluluk olmamakla birlikte cuma günleri kurulan semt pazarı'nda yaz ayları soğuk su satanlar da bu gruba dahildir. Hayatı az biraz erken öğrenmişlerdir , kimileri bundan ders çıkarıp okuyup iyi yerlere gelmiştir. kimileri'yse yalaka düzende şaşakçı olmuş yada birilerini kıçını yalayarak biryerlere gelmişlerdir bir şekilde ama bu zorluklardan sonra adam olan çoktur.
zamanında simit alan yazar kadar şanslı olmasa da normal bir vatandaştır.
birazdan zamanıda gelecek, ama kim gidecek almaya? olacak şimdi çıtır çıtır.. yanında beyaz peynir, çay olur meyve suyu olur farketmez yahu.
16 yasimdayken bende o yazarlar arasindaydim, anamin egosu yuzunden denizli iline 3 ay boyunca survivor a yollandim mk. Kira parasini simitle cikardigim gunleri hatirlarim, cebimdeki son bozuklarla selpak satan cocugun selpaklarini aldigimi falan. (bkz: iç burkan garibanlık anları)
