tek gerçek, zamandır. geçen sene dedem öldüğü zaman cenazesine gidememiştim, o da zaten son gördüğümde bana ''sen kimsin?'' demişti. vazgeçtim zaman ölmektir. ayrıca geçen hafta on beş senedir konuşmadığım babaanemle konuştum. zaman pek konuşkan değildir. galiba zaman değil de bizler bir şeyler öğreniyoruz. yoksa akrep ve yelkovan hep birbirini kovalıyor önemli olan onlar birbirini kovalarken bizim neler yaptığımızdır. ayrıca zaman elli dakika durmadan ders anlatan öğretmendir tabii çocuğun aklı dışardaki ağacın dalındaki kuşlardaysa zaman anlamsızdır.
gençken güzel eşyalar, büyük ve konforlu evlere sahip olmak için okuyor, çalışıyor, yaşlandıkça daha az eşya, daha küçük ev istiyorsunuz. aslında istemesenizde sistem sizi buna zorluyor. ancak zamanla tüm bunların önemsiz şeyler olduğunu anlıyorsunuz. keşke gençken anlayabilsek.
Öğrettiklerinden çok alıp götürdükleri götürdükten sonra getiremedikleri.
Kabul, zaman göreli bir kavram. Kimilerine göre sevdiklerinin yanında su gibi akar, yalnızken çekilmezdir. Kimilerine göre (ben de dahil) yalnızken daha bir anlamlı sevdiklerinin yanında sadece birer sayı.
5 yıl onceki sana ne söylemek istersin ve ya 5 yıl sonra nerede görüyorsun kendini bunlar çeşitli yerlerde karşımıza çıkması muhtemel sorular. Önemli olan şu an. Şu an nerdesin, kendine ne söylemek istersin.
Zamanın öğrettiği tek bir şey var;
Geçmişi değiştiremezsin gelecek ise tam olarak şu anda.
