"...gözyasi insanin derinliklerinden gelen caresizligin ve insana has kozlarin sonuncusudur. biri karsimda aglamaya görsün, kendimi ona yardim etmekle yükümlü görür, sonun cok kötüye varacagini tahmin ettigim maceralarin girdabina hesapsiz dalardim. cesaretim, aglayan insana yardima calisirken, tanri´nin hep yanimda oldugunu düsünmemle iki kat artar..."
kirilgan zaman
mahcup dakika
ve fütursuz saniyeler...
iste arada kalan "an" zaman..
