Her insanın er ya da geç farkına varacağı üzücü ancak değiştirilemez bir gerçektir. Kim ne zaman fark ediyor bilmiyorum ama fark ettiğiniz andan itibaren her an daha kıymetli bir hale geliyor. Kendi adıma konuşmam gerekirse otuz yaşındayım kim ne kadar yaşayacağını bilemez elbette ama ortalamalara göre ömrümü yarıladım sayılır. Hayat ne kadar kısaymış diye düşünüyorum şimdi ve anne babamı benim yaşlarımda hayal ediyorum. Benim geçtiğim yollardan geçerken neler düşündüklerini düşünmeye çalışıyorum. Aslında ne kadar aynıyız hepimiz ve bir o kadar farklıyız. Ne güzel söylemiş Aşık Veysel, iki kapılı bir handa gidiyorum gündüz gece, diye. insan olmak hem çok güzel hem de çok zor, yaşadığını bilerek yaşamak ve bir gün bunun sona ereceğini bilmek ne kadar çıldırtıcı.
