Sadece kendi geçmişime gidebiliyorum. Gece her yastığa kafamı koyup gözlerimi kapattığımda bir şekilde yolculuğum başlıyor. rüya değil ama, düşünce olarak. Aynı hisleri aynen yaşıyorum. Bazen öyle bir yere gidiyorum ki bu gittiğim zamanın nasıl oluyor da aklımın bir köşesinde hala duruyor diye hayret ediyorum. Bazen acı çekiyorum, bazen gülümsüyorum, neredeyse tat ve koku bile alacağım. Bazen uyutmayıp ayaklandırıyor yolculuğum, bazen de bir bakmışım sabah olmuş. Ben zamanda yolculuk yapabiliyorum. Sen de.
