öncü not: korkmayın... bu bir fabl denemesi değildir. en azından konuşan bir köpek yok hikayemizde.
bir öğle yemeği vakti. takvim baharın başlangıcını işaret ediyorken bir öğle yemeği vakti. yemekhaneyi es geçip kendimi dışarı attım ve belki de ağır bir kızarmış balık kokusundan kaçıyordum. emin değilim ama elimde yarım saat olduğunun farkındaydım o anda. velhasıl kendimi çalıştığım binanın dışına atmış ve güneşin altında sigaramı tüttürüp, kulaklığımı takmaya çalışıyordum bir yandan da... köşede bir köpek ve yanıbaşında da bir velet vardı tam da o sırada. çocuk elindeki ip ile köpeğe her yanaştığında geri çekiyordu kendisini ürkekçe...
yaklaştım yanlarına ve müziğin sesini epeyce kısıp kulak kesildim. çocuk "gel oğlum, sen akıllı bir köpeksin" diyor ve köpeğe yaklaşıyordu elindeki iple ama köpek hırlıyor ve o ipi boynuna geçirmeyeceğini açık ediyordu velede. sonra çocuk geri vites yapıyor ve biraz daha dil döküyordu... gülümsedim ama ortada trajikomik bir durum vardı aslına bakarsan. köpek dahi yemiyordu bu basit numaraları ama bir yirmi dakika sonra gireceğim binada bu safsatalara inanabilecek çok insan vardı. sonunda çocuk biraz cesaretleniyordu köpeğin durgunluğundan ve bir hamleyle boynuna yapışıyordu ipi geçirmek için. tam o sırada köpek çocuğun sol bileğini ağzı ile tutuyor ve bu şekilde "göz dağı vermek" anlamında rehberlik yapıyordu. 8-10 yaşlarındaki velet o korkuyla işemişti öylece ve ben gülmeye başladığımda köpek şahsıma havlamaya başlıyordu... sonra boynumdaki ipin beni çektiğini farkederek baktım saatime ve yemek arasının bitmesine 10 dakika kalmıştı saat beni yanıltmıyorsa. 5 dakika yukarı çıkmak ve 5 dakika da tuvalete ayırmak yerinde bir programlama sayılabilirdi benim için.
tam şirketin kapısından girerken yemekten çıkan bir arkadaşımla karşılaştım "x bey yakında terfi edebileceğimi, çok yetenekli olduğumu söyledi." gibi birşeyler geveledi tam hatırlamıyorum. "karşılığında ne isteyecek" diye soramadan cevabını aldım "yarın yoğun birgün olacakmış, mesaiye kalacağız." şeklindeki devam cümlesiyle... "heh" dedim önce. sonra ekledim "şu köşedeki köpeğe bak. ama gidip yakından bak. öğreneceğin birşeyler olduğundan emin olabilirsin ve sanırım ben akıllı bir köpek değilim."
peki ne değişti? hiçbirşey... ben hala bir köpeğim ve bir parça kemik karşılığında oturan, kalkan, yiyen, içen. ama karar verdim, mesele asalette ki asalet de akıldan gelir. birileri senin için "akıllı" diyorsa ipi boynuna geçirme çabası yakındır, aklında bulunsun sözlük.
