Geçen sene bu olayı artık başarabildiğimi düşünürken bir anda pandemi sürecine girdik ve başa döndüm . Hayır bir şeyler için vakit bulamıyorum ancak günüme bakıyorum bomboş geçmiş . Nasıl olur akıl işi değil .
insanın kendinde eğitmesi gereken süreçtir. Günümüzde el oyalayan en başta beğenilme kaygısı olmak üzere yeni sosyal medyanın sergi dünyası, çalışma saatlerinin fazla olması ve sorumlulukların çeşitliliği gibi nedenlerle yönetilmesi oldukça güç bir durum haline gelmiştir.
Örneğin Köy insanı ve şehir insanının zamanı aynı değildir. Köy insanı için zamanı yönetmek kolaydır çünkü her gün, her insan ve her iş aynıdır. Yapılacaklar bellidir. Şehir insanı için zamanı yönetmek elinde olmayan nedenlerden dolayı zorlaşabiliyor. Standart ve daha fazla olan çalışma saatleri, trafik, politik hareketler, insanlar... Şehir insanı zamanı kafasındaki ölçüde yaşayaması köy insanına göre daha zordur. Şehir insanının kendisine ayırdığı vakit yok denecek azdır. Az olan vaktini etkinliklerinin pahalılığı nedeniyle gerçekleştiremeyen şehir insanlarında buhranın görülmesi daha sıktır. Şehir insanı köy insanına göre daha makineleşmiş ve hayvanlaşmıştır.
insanların zaman öldürmeden duramadıkları ve yönetimi özellikle gençlerde güçleştiren alan sosyal medyadır. Artık Çocuklar medyanın içinde doğuyorlar. Çevredeki sergi sevdalılarını model alan çocukların sosyal medya bağımlısı olmasına şaşırmamak gerekir. insanlar anlamsız bir şekilde vaktini saatlerce sosyal medyada harcıyor. Artık insanların buluştuklarında dikkat ettikleri şey kahvenin tadı değil mekanın sergi değeri. insanlar kıyafetlerini bile fotoğraf çekilip sosyal medyaya koyacakları düşüncesiyle seçiyorlar. Arkadaşlarımın aralarında “yarın fotoğraf çekip instagrama atarız değil mi saçımı düzleştireceğim” gibi şeyler konuşuyorlar. insanların Sabah kalktığında ve uyuduğunda yaptıkları şey kaç beğeni aldıkları ve hikayelerine kaç kişinin baktığına dair analiz. Sokakta yürüdüğünde herkesin gözü birbirinde olduğunu fark ediyorsun. Herkes kim nasıl giyinmiş, kendini nasıl sergilemiş diye birbirini süzüyor. insanlar güzel görünen, marka etiketi haline gelmiş, boktan mekanlarda kalabalık içinde sıkış tıkış halde birbirlerini bile duyamadıkları yüksek sesli mekanlarda sırf sergi için oturuyorlar. Mekanı geçtim insanlar bile statü, para, güzellik, akıllılık gibi etiketlere sığdırılmış. insanlar böyle düşünen bir arkadaşım var yerine artık böyle düşünen akademiyen bir arkadaşım var diyor. insan artık birbirlerini etiketlerine göre seçiyor. insanın niteliği bile sergi malzemesi ve arkadaş olma nedeni.
Artık insanlar evlerinde sohbet ederken kahveyi yudumlamadan önce fotoğrafı çekilsin ve etiketlenelim diye bekliyorlar. Okey oynuyoruz taşları karıştıracağız ama kuzenimin yerden aldığı taşları birleştirip fotoğrafını çekmesini bekliyoruz çünkü sosyal medyada paylaşacak ve bizi etiketleyecek. oturuyorum pastamdan bir çatal almak için arkadaşımın fotoğraf çekmesini bekliyorum. O kahvenin markasını kameraya çevirirken ve tabağa, peçeteye düzen verirken ben onu izliyorum. Birkaç hafta önce ortaköy’e doğru yürüdüm. Ortaköy cami’nin önündeki insanlara baktım. O zaman restoranlar kapalıydı herkes yemeğini o banklara oturmuş yiyordu. Birkaç kişi yediğini çekti, birkaç kişi köşedeki otelin işlemeli kapısının önünde fotoğraf çekti, bazı insalar etraflarına bakıyordu. Etrafına bakanlarla göz göze geldim. Diğerleri o serginin içinde kör olmuşlar etrafındakilerin farkında değil. Kızın biri fotoğraf çekiliyordu yaklaşık 15 dakika olmuştu. Biraz caminin tarihini okudum, kalktım kahve almaya gittim geri geldim kahvemi içip insanları incelemeye devam ettim, arkadaşımla yazıştım. Kahvem bitti, sohbet bitti, kalkan insanların yerine yenileri geldi. Yaklaşık 40-45 dakika olmuştu. Ben kalkmak için hazırlandım.Kız hala fotoğraf çekiyordu. Ne sağına, ne soluna, ne de arkadındaki mimariye baktı. Sürekli telefondaki serginin yeterli olup olmadığına bakıyordu. Bu kadar sergi için vakit öldüren biri görmemiştim. Sonra sosyal medyada o gün ortaköy etiketiyle çekilen tüm fotoğraflara baktım ama o kızı bulamadım. O ve onun gibiler sosyal vaka. Bunları alıp laboratuvarda inceleyeceksin.
Bir şeyi zamanında yapmak, zamanı yönetememek... artık insanların yönetemediği bir durum. insanın potansiyelini sınırlandıran ve açığa çıkmasını engelleyen bir oluş. Kendimin de bir problemi. Saat 13.20 ve hiçbir şey yapmadım. Sosyal medyada vakit öldürüyorum bu anlamsız. insan bazen içinde olduğu durumun absürtlüğünü ve yanlışlığını anlayamıyor. Bunun en büyük nedeni diğer herkesin de bu absürtlükte olması ve bu saçma absürtlüğün normal kabul edilmesi. Bu yüzden insan sürekli ben ne yapıyorum, neden ve hangi gereçeyle yapıyorum, kendime yararlı bir eylem de mi bulunuyorum düşüncesinde ve içsel sorgulamda olmalı yoksa bu absürt normalliğin içinde değersiz bir toplum hayvanı olarak boş bir yaşam geçireceğiz.
zamanın verimli kullanılması için uygulanan plandır zaman yönetimi. doğru yapıldığı taktirde muazzam bir şekilde boş vakit kazandıracak bir uygulamadır.
Önemlidir. Verimli kullanmak gereklidir. 1 saati akıllıca kullanıp 10 yıllık iş yapılabilir, l0 yıl uğraşıp 1 günlük işi beceremeyen tiplerin ise zaman yönetmesini elbette bekleyemeyiz. Evet.
Önemlidir. Verimli kullanmak gereklidir. 1 saati akıllıca kullanıp 10 yıllık iş yapılabilir, l0 yıl uğraşıp 1 günlük işi beceremeyen tiplerin ise zaman yönetmesini elbette bekleyemeyiz. Evet.
aslında okadar öenmliki,fakat kimse bunun farkında değil.okadar boş işlere harcıyoruzki vaktimizi.aslında zamanı verimli kullanabilmeyi öğrensek tüm taşlar oturacak yerli yerine.fakat alıştırılmışız zamanımızı nakit gibi boşyere harcamaya.60 yaşında ölen birinin ardından çok erken gitti demeye alıştırılmışız.ne erkeni koskoca 60 yıl,verimli kullanıldğında okadar çok şey sığarki 60 yıla iyi anlamda.
tefarruatlara boğulmuş bir hayata alıştırılmış yaşayıp gidiyoruz malesef,20 li yaşlarında koskoca bir fetih emanet edilen çağ kapatıp,çağ açan ecdada inat zamanı kullanmayı bilemiyoruz.
